Harpagon - śmieszy, przeraża czy budzi politowanie? Rozprawka na podstawie „Skąpca” Moliera

Śmieszny, przerażający, budzący politowanie - te słowa najtrafniej określają głównego bohatera utworu Moliera pod tytułem „ Skąpiec”. Postać ta jest złożona i uważam, że nazwanie jej tylko jedną cechą byłoby ignorancją. Dlatego uznałam, że Harpagon zarówno śmieszy, przeraża, jak i budzi politowanie. W swojej pracy postaram się to udowodnić. 

Najbardziej przerażające w mężczyźnie jest jego skąpstwo. Choć to bogaty mieszczanin, który zajmuje się lichwiarstwem i nie narzeka na brak nie pieniędzy, to nie potrafi się nimi cieszyć. Nigdy nie pomógł potrzebującym, nie wspierał nawet swoich bliskich i dzieci. Harpagon oszczędza na wszystkim; głodzi konie, nie kupuje sobie nowych rzeczy- nieustannie gromadzi majątek, chociaż przez swoje skąpstwo nigdy go nie wykorzysta. Bohater obłąkany jest żądzą pieniądza, myśli tylko o tym, jak się wzbogacić. Nie zważa na to, iż traci przyjaciół, a ludzie odwracają się od niego. Można powiedzieć, że jest chory, ponieważ pieniądze stały się sensem jego życia. 

Jego skąpstwo bywa jednak tak bardzo tragiczne, jak i przerażające. Za maską nieczułego lichwiarza kryje się człowiek niezwykle samotny, który nie potrafi okazywać miłości, nie umie żyć blisko innych ludzi. Wydaje nam się, iż Harpagon nie posiada żadnych uczuć, myślę jednak, że to nieprawda. W gruncie rzeczy bohater jest zagubionym w świecie człowiekiem, który nie doświadczył odpowiednich wzorców, a jego życie pełne było bólu i cierpienia. Chcąc uniknąć kolejnych rozczarowań ukrył się w domu i znalazł sposób na zorganizowanie sobie życia. To naprawdę smutne, jego skąpstwo też przecież choroba. Przez nie Harpagon stracił rodzinę i zaufanie ludzi bliskich. Jego postać budzi we mnie politowanie, ponieważ mogę się tylko domyślać, jaki dramat krył się w czterech ścianach domu mężczyzny.  Ale czytając utwór zdarzało się, że skąpstwo bohatera nabierało karykaturalnego charakteru, wzbudzało śmiech czytelnika. Momenty, w których bohater biega po domu w poszukiwaniu szkatułki lub kłóci się z bliskimi niejednokrotnie wprowadzają nas w dobry nastrój, ponieważ bawią i śmieszą. 

Przytoczone przeze mnie argumenty potwierdzają tezę, iż główny bohater „Skąpca” jest postacią złożoną; bawi, wzrusza, przeraża i budzi politowanie. Jego skąpstwo nie mieści nam się w głowie, mężczyzna rani swoją rodzinę i niszczy własne życie. Wiemy jednak, jak bardzo jest samotny i zagubiony. Szukamy przyczyny jego okropnego zachowania i w końcu ją odnajdujemy. Zdarza się także, że śmiejemy się z Harpagona, ponieważ jego szaleństwo naprawdę nas bawi.