Mira Jaworczakowa „Oto jest Kasia” - opracowanie utworu

Utwór Miry Jaworczakowej pod tytułem „Oto jest Kasia” to krótka opowiastka o pewnej rodzinie, w której życie wywraca się do góry nogami pod wpływem ciekawego wydarzenia - narodzin małej Agnieszki. Główną bohaterką książki jest tytułowa Kasia - starsza siostra Agnieszki, a przedmiotem całego opowiadania problemy związane z zazdrością jednego dziecka o drugie. Autorka niezwykle wnikliwie przygląda się relacjom dziecka z jego rodzicami.

Kasia to ośmiolatka, prymuska, przykładna uczennica lubiana przez wszystkie dzieci w szkole. Stawiana jest za wzór wszystkim innym kolegom i koleżankom. Zawsze chętnie służy pomocą i jest miła, sympatyczna. Jej z pozoru poukładane życie nie jest tak naprawdę usłane różami. Dziewczynka nie może przede wszystkim dogadać się ze swoim starszym - dwunastoletnim bratem Jurkiem oraz z rodzicami. Nie dość, że nie wykonuje poleceń opiekunów, to na dodatek nieustannie kłóci się z bratem o wszystko. Najgorszym jednak momentem w życiu Kasi jest moment pojawienia się w domu nowego członka rodziny - Agnieszki.

Młodsza siostrzyczka bohaterki to niemowlę, którym rodzice chętnie się zajmują i wszystkim się nią chwalą. Kasia czuje się poprzez to zupełnie odtrącona, pominięta. Boi się, że rodzice już jej nie kochają. Znajduje też wiele sytuacji, w których ona zostaje potraktowana inaczej niż „uprzywilejowane” rodzeństwo. Dziewczynka postanawia zwrócić uwagę rodziców niekontrolowanymi wybuchami agresji i zazdrości. Ponadto opuszcza się w nauce, przestaje być grzeczna i miła. Koleżanki i koledzy odwracają się od niej, aby nie stać się celem jej agresji.

Swoim zachowaniem Kasia pragnie udowodnić, że nadal „jest”. Robi wszystko, aby skupić uwagę rodziców na sobie, a jedynym dla niej wyjściem jest, jak sądzi, wyróżnienie się poprzez zachowanie, którego by się po niej opiekunowie nie spodziewali. Autorka książki pokazuje, jak dziecko reaguje na wszelkie przejawy braku zainteresowania jego osobą. Dziecko to młody człowiek, który potrzebuje nieustannej opieki i uwagi rodzica. Kiedy czuje, że nikt z dorosłych nie traktuje go poważnie, zaczyna manifestować całym sobą, co o tym myśli.

Kasia jako dziecko sprytne i inteligentne, wie jak manipulować rodzicami, jednak nie potrafi odnaleźć się w sytuacji, której tak naprawdę nikt jej nie wytłumaczył. Mama i tata zajmują się wyłącznie Agnieszką, bo myślą, że Kasia jest już na tyle dorosła, że rozumie fakt, iż noworodek wymaga stałej, czułej opieki. Kasia nadal jest dzieckiem, więc rozumuje na swój sposób. Pragnie takiej samej troski ze strony dorosłych. Dziecko chce, aby potwierdzać jego wartość i potrzebę przynależności w rodzinie. Skoro Kasia nie otrzymuje od rodziców takich zapewnień, czuje się bardzo zagubiona i niedowartościowana. To mogło się w efekcie skończyć tragicznie nie tylko dla Kasi, ale przede wszystkim dla bezbronnego niemowlęcia, jakim jest Agnieszka.

Rodzice pozostawili noworodka pod opieką starszej siostry. Nie przypuszczali, że Kasia może nie potraktować zadania dopilnowania Agnieszki zupełnie poważnie. Dziewczynka poszła pobawić się swoimi zabawkami i zostawiła niemowlę samemu sobie. Noworodek przewrócił się w międzyczasie na brzuszek i zaczął dusić. Gdyby nie nadejście Kasi w ostatniej chwili, wszystko mogłoby zakończyć się tragedią. Te wydarzenie przemieniło bohaterkę wewnętrznie. Poczucie winy i strach przed tym, co się mogło stać sprawiły, że dziewczynka od tamtej pory zaakceptowała siostrzyczkę i czule się nią opiekowała. Zaczęła również zdobywać dobre stopnie, przestała kłócić się z Jurkiem, który pomógł jej w nauce i z powrotem stała się miłą i uprzejmą koleżanką w szkole. Chociaż wszystko skończyło się na strachu, była to wielka nauczka dla bohaterki.