Antoine de Saint Exupery „Mały Książę” - uzasadnienie powrotu Małego Księcia do Róży w liście pozostawionym Narratorowi

Mały Książę to tytułowy bohater książki Antoine de Saint Exupery' ego. Chłopiec pochodzi z odległej planety. Planeta Małego Księcia jest niewielka. Znajdują się na niej trzy wulkany, w tym dwa czynne i jeden wygasły. Poza tym rosną tam baobaby, które jednak trzeba zawczasu wyrywać, bo ich ogromne korzenie mogłyby rozerwać planetę na strzępy. W pewnym momencie na planecie małego księcia pojawiła się również Róża. Kwiatek zachwycił chłopca swoją urodą i zapachem. Jednak szybko ujawnił się trudny charakter Róży. Okazała się ona zarozumiała i próżna. Próbowała wymuszać na chłopcu troskę poprzez kłamstwo i udawanie. To trochę zniechęciło go do pięknego kwiatu. Pewnego dnia Mały Książę wyrusza w podróż. Po odwiedzeniu kilku innych planet przybywa na Ziemię. Dopiero tutaj chłopiec zrozumiał prawdziwą naturę swojej Róży.

Podczas pobytu na Ziemi Mały książę poznaje pilota, którego samolot rozbił się na pustyni. Zaprzyjaźnia się z nim i podczas spędzonego wspólnie czasu opowiada mu o tym, co widział i czego dowiedział się podczas swojej podróży. Między innymi opowiedział mu o Róży, którą pozostawił samą na swojej planecie. Przyjaciołom dane było spędzić razem tylko kilka dni, ponieważ Mały Książę zamierzał wrócić do domu. Nie zostawił żadnego listu pożegnalnego, ale jeśliby taki napisał, mógłby on brzmieć następująco:
                                                    
Drogi Przyjacielu,

Postanowiłem opuścić Twoją planetę, choć wiem, że pozostawiam Cię w smutku. Sam też odczuwam ból rozstania, ale wiem, że tak musi być. Mój przyjaciel Lis mówił, że tak może się dziać, jeśli między dwiema istotami nawiąże się więź. Choć teraz obaj jesteśmy smutni, to dane nam będzie zachować cudowne wspomnienie naszej przyjaźni,a to więcej niż mają mieszkańcy planet, które odwiedziłem. Liczę, że zrozumiesz moją decyzję. Wracam na swoją planetę, bo tam jest mój dom. To jest miejsce, które znam. Poza tym jestem jedyną osobą, która potrafi o nie zadbać. Podczas podróży wiele widziałem i dużo się nauczyłem. Zrozumiałem również, że źle oceniłem moją Różę. Jej uroda i zapach bardzo wzbogaciły moją planetę, a ja koncentrowałem się tylko na jej słowach. Teraz wiem, że słowa to nie wszytko. Wypowiadamy różne rzeczy, lecz najważniejsze jest nie to, co mówimy, lecz co myślimy i robimy. Podczas podróży widziałem ludzi, którzy wykonywali wiele absurdalnych czynności. Bardzo im współczuję, bo oni nigdy nie będą żyli naprawdę. Teraz wiem, że słowa Róży mogły być podyktowane strachem przed samotnością. Róża koniecznie chciała przekonać i mnie i siebie, że jest bardzo silna i że nikogo nie potrzebuje. Wiem jednak, że tak nie jest. Każdy potrzebuje przyjaciela, a przyjaźń to ogromne wyróżnienie i zobowiązanie. Lis powiedział, że jest się odpowiedzialnym za to, co się oswoi. Ja zrozumiałem, że jestem odpowiedzialny za moją Różę. Wiem, co powiesz. Na Ziemi rośnie milion róż i mogę sobie oswoić nową. Jednak żadna z nich nie będzie Moją Różą. Podobnie jak wśród miliona lisów jest tylko jeden Mój Lis. To najcenniejsza wiedza jaką zdobyłem podczas mojej podróży. Wiem, że to rozumiesz. Jestem pewien, że wśród miliona małych chłopców będę  jedynym Twoim Małym Księciem. Chcę wrócić na swoją planetę z jeszcze jednego powodu. Tutaj nikt nie ma na nic czasu, a sprawy, które powinny być proste, stają się skomplikowane. Ten świat jest taki chaotyczny, nie pasuję tutaj. Nie rozumiem ludzi, ale z a to nauczyłem się rozumieć lisy i róże. Poznałem ten świat na tyle, żeby chcieć wrócić do  domu. Żegnaj przyjacielu, mam nadzieję, że wspomnienie naszej przyjaźni nigdy Cię nie opuści. Ja na zawsze zachowam Cię w swojej pamięci, obok Lisa, rzecz jasna.
                                                                                                             
                                                                                                                             Mały Książę