Goethe „Cierpienia młodego Wertera” - miłości romantyczna na przykładzie „Cierpień młodego Wertera”

W powieści Johanna Wolfganga Goethego „Cierpienia młodego Wertera” widoczny jest wątek autobiograficzny. Inspiracją do stworzenia historii miłosnej Lotty i Wertera, były dla autora własne przeżycia oraz miłość do imienniczki głównej bohaterki powieści. Goethe, wplątując się w trójkąt miłosny, chcąc uniknąć konfliktu, opuścił dom swojej ukochanej i jej narzeczonego. Jednak nadal utrzymywał kontakt listowny z obojgiem przyjaciół.

Romantyczna wizja miłości zakładała wielką, szczerą i bezgraniczną miłość głównego bohatera do wybranki swojego serca. Miłość dla bohaterów romantycznych była sensem istnienia, najważniejszą wartością w życiu. Uczucie to zawsze jednak było nieszczęśliwe oraz niespełnione. Z różnorakich przyczyn, główna postać przeżywała zawód miłosny, co stanowiło przyczynę jej dalszego cierpienia. Mimo to, zawsze do końca pozostawała wierna swojej miłości.

Głównym wątkiem w powieści Goethego jest miłość Wertera do Lotty. Wprowadzając czytelnika w ich historię poeta pisze: „Takiej miłości każdy młodzian czeka. Tak być kochaną chce każda dziewczyna”. Werter zakochał się w Lotcie od pierwszego wejrzenia. Oboje od razu bardzo się do siebie zbliżyli. Jak się okazało, dwójkę bohaterów łączył szereg wspólnych zamiłowań. Oboje kochali taniec, muzykę oraz literaturę. Byli osobami oczytanymi i lubianymi w towarzystwie. Lotta oczarowała Wertera swoją dobrocią, optymizmem i radością życia. Było to coś, czego młodemu mężczyźnie brakowało, a Lotta mogła mu tego dostarczyć. Niestety, miłość do pięknej dziewczyny, okazała się dla bohatera tragiczna. Kiedy poznał Lottę, była już ona zaręczona z Albertem. Lotta nie pozostawała jednak obojętna na uczucie młodzieńca, dawała mu nadzieję do ostatniej chwili. Dla głównego bohatera sześć miesięcy, kiedy to przy Lotcie nie było Alberta, były najpiękniejszymi i najszczęśliwszymi chwilami w życiu: „jeszcze nigdy nie byłem szczęśliwszy, jeszcze nigdy moje odczuwanie natury, każdego kamyczka, każdej trawki, nie było pełniejsze i głębsze”. Mimo iż, to z Werterem łączyła Lottę silniejsza więź emocjonalna, to Albert został jej mężem. Miłość Wertera pozostała jedynie platonicznym i nieszczęśliwym uczuciem. Lotta była dla niego kobietą idealną, boską. Główny bohater traktował ukochaną jak postać świętą, modlił się do jej portretu. W listach do swojego przyjaciela Wilhelma pisał o swoim cierpieniu i rozpaczy, spowodowanej niespełnioną miłością. Jedynym ratunkiem dla jego udręczonej duszy było samobójstwo: „Nie znam już innej modlitwy do niej (…), wszystko dookoła widzę w związku z nią (…), nie widzę cierpieniu temu kresu prócz grobu”.

Wieść o ślubie Lotty z Albertem staje się gwoździem do trumny dla miłości Wertera. Młodzieniec zaczął nachodzić i niepokoić małżeństwo. Nieszczęśliwa miłość wprowadziła go w stan obłąkania. Na życzenia męża, Lotta zerwała znajomość z Werterem i poprosiła go, by już nigdy się nie kontaktowali. Prośba ta doprowadziła młodego mężczyznę do jeszcze większego przygnębienia i odebrała mu sens istnienia.

Werter dokładnie o północy 14 grudnia 1772 r., popełnił samobójstwo, strzelając w sobie w głowę. Bohater jednak źle wycelował z pistoletu i ostatnie chwile przeżył w strasznych męczarniach. Umarł dopiero następnego dnia rano.
Lotta na wieść o śmierci Wertera popadła w ciężką depresję. Nie była w stanie przyjść na pogrzeb i pożegnać się z człowiekiem, który był dla niej bratnią duszą, przyjacielem, ale też duchowym kochankiem.

Jak zakładała romantyczna wizja miłości, uczucie Wertera i Lotty, choć silne i prawdziwe, z góry było skazane na niepowodzenie. Obserwując relacje kochanków, ich rozmowy, wydawać się może, że tych dwoje było dla siebie stworzonych. Lotta nie potrafiąc złamać przysięgi danej narzeczonemu, doprowadziła do cierpienia ich oboje. Nawet po ślubie jest wewnętrznie rozdarta. Żałuje, że oddała rękę Albertowi. Historia kończy się tragicznie, zarówno dla Wertera, jak i Lotty. Oboje cierpią z powodu niespełnionej miłości, która doprowadza ich do choroby. Werter popełnia samobójstwo, co prowadzi do depresji Lotty. Tragizm ich miłości opierał się na bierności, na braku walki o uczucie. Sytuacja, w której znalazł się Werter i Lotta, była konsekwencją ich wyborów.