Franz Kafka - biografia, życiorys

Franz Kafka urodził się 3 lipca 1883 roku w Pradze. Z pochodzenia był Żydem. Jego rodzina, dzięki zabiegom i staraniom ojca, awansowała ze sfery drobnomieszczańskiej do wyższych warstw społecznych. Rodzicami Franza byli Herman Kafka oraz Julia Löwy. Pisarz był ich pierworodnym synem, a zarazem bratem trzech sióstr: Olli, Valli oraz Otti.

Wedle życzenia ojca, Kafka ukończył prawo. On sam nie czuł powołania do wykonywania właśnie tego zawodu. Był to główny powód jego konfliktów i nieporozumień z ojcem. Franz rozwijał swoje zainteresowania, związane z literaturą, podczas studiów prawniczych. Równolegle uczęszczał na zajęcia z filologii germańskiej. Ponadto zaczytywał się dziełami filozofów takich jak Spinoza, Nietzsche i Kierkegaard.

Podczas wakacji, spędzanych z wujem Siegfriedem Löwy, w 1902 roku w Libach Franz poznał Maxa Broda. Znajomość przerodziła się w dozgonną przyjaźń młodzieńców, która trwała do końca życia pisarza. Brod stał się wydawcą dzieł Kafki. To właśnie dzięki niemu wydano pośmiertnie wiele utworów autora, które on sam pragnął spalić. Rękopisy, które miałyby nie zostać nigdy ogłoszone drukiem, to np. „Zamek”, „Przy budowie muru chińskiego” czy „Dziennik osobisty”,  „Proces”, „Ameryka”.

Pomimo niechęci do studiów prawniczych, Kafka ukończył je w roku 1906. Odbył również praktykę sądową. W roku następnym zatrudniła pisarza włoska firma ubezpieczeniowa, która posiadała jedną ze swych filii właśnie w Pradze. Artysta potrafił pogodzić swą pracę zawodową, która nie sprawiała mu satysfakcji, z tworzeniem. Już na przełomie roku 1907 i 1908 Kafka pisał swój kolejny utwór: „Przygotowania do ślubu na wsi”. W tym czasie podjął także współpracę z „Hyperionem”, w którym zamieścił osiem utworów. Całość opatrzona została tytułem „Rozważanie”.

Rok 1912 to okres w życiu Kafki, w którym rozpoczął pracę nad nową powieścią, pt.: „Ameryka”. Pomimo tego, że poświęcił jej wiele czasu i uwagi, jak zostało wspomniane wcześniej, nie chciał, aby utwór ten ujrzał światło dzienne. W tym samym roku pisarz podjął studia, które dotyczyły judaizmu. Wydawać się może, że szczególnie interesowały Kafkę zagadnienia związane z językiem Żydów (jidisz). Być może motywacją do zgłębiania tej tematyki było jego pochodzenie. O tym, że był to czas w życiu pisarza bardzo pracowity, świadczy fakt, że około rok później ukazała się kolejna nowela; była to „Przemiana”. Artysta nie spoczął jednak na laurach i niedługo potem, na łamach „Arkadii”, opublikowano „Wyrok”. Nie tylko praca zawodowa i twórcza zaprzątała głowę i serce pisarza. Poznał on bowiem Felicję Bauer, z którą był dwukrotnie zaręczony, do ślubu jednakże nie doszło.

W roku 1915 pisarz przebywał w sanatorium, w miejscowości Rumburg. Dwa lata później ukazały się drukiem trzy kolejne pozycje w dorobku literackim autora. Mowa tu o tytułach „Myśliwy Grakchus”, „Jedenastu synów” i „Sprawozdanie dla akademii”. Objawy gruźlicy u Kafki znacznie się w tym czasie nasiliły. Artysta podupadał znacząco na zdrowiu. Choroba nie przeszkodziła mu jednak w dalszym tworzeniu i samorealizacji. W 1918 roku wybrał się on w swoją kolejną podróż, podczas której poznał Julię Wohryzek. Kobieta w niedługim czasie została jego narzeczoną. Również i ten związek nie zakończył się małżeństwem.

Od roku 1920 Kafka przeżywał poważny kryzys zdrowotny. Wcześniej wspomniana choroba zawładnęła organizmem pisarza. On zdawał się nie poddawać i walczyć z przeciwnościami losu. Efektami owego boju były utwory, które sukcesywnie wydawał. Chodzi między innymi o „Posejdona”, „W kwestii praw”, „Głodomora”, a także „Pierwsze cierpienie”.

Niestety w ostatecznym rozrachunku Franz Kafka został pokonany przez jego największego wroga – gruźlicę. Zmarł 3 czerwca 1924 roku, w miejscowości Kierling. Pozostawił po sobie dużą spuściznę literacką, która fascynuje i zachwyca czytelników całego świata do dnia dzisiejszego.