Lew Tołstoj „Wojna i pokój” - bohaterowie. Charakterystyka Nataszy Rostowej

Natasza Rostowa obok Piotra Bezuchowa i Andrzeja Bołkońskiego to centralna postać powieści Lwa Tołstoja pt. „Wojna i pokój”. W momencie zawiązania akcji utworu (1805 r.) bohaterka ma 13 lat. Pochodzi ze szczęśliwej, chociaż podupadającej finansowo, rodziny.

Opisywana jest jako energiczna, żywotna dziewczyna z rozbieganymi czarnymi oczami oraz wielkimi ustami. To istne żywe srebro, wszędzie było jej pełno, każdego potrafiła zarazić swoją radością i uśmiechem. Natasza bardzo przykuwała uwagę mężczyzn. Z jej powodu dochodziło nawet do bójek między żołnierzami, a kiedy zobaczył ją książę Bołkoński, poczuł, że dzięki niej może powrócić do normalnego życia po śmierci małżonki.

Młoda hrabianka była kobietą bardzo podatną na namiętności. Uczucia szalejące w jej głowie często uniemożliwiały jej racjonalne podejmowanie decyzji. Kiedy stary książę Bołkoński nie zgodził się na oświadczyny syna, każąc mu czekać aż uzyska wysokie stanowisko w armii, Natasza nie mogąc już się powstrzymać zaczyna flirtować z Anatolem Kuraginem, którego spotyka w operze. Jej nachalny adorator pisze miłosne listy, osacza ją i sprawia, że zaczyna ona wierzyć w to, iż go kocha. Znajduje się w uczuciowej matni, sama traci wiarę w swoje przekonania. Postanawia uciec razem z nowym „ukochanym”, ale – jak się okazuje – intencje brata Heleny nie są czyste. Był on już żonaty, takie postępowanie przynosiło wstyd Nataszy i jej rodzinie. Książę Andrzej dowiedziawszy się o tym wyznał Piotrowi Bezuchowi, że honor nie pozwoli mu już ponowić oświadczyn.

Upokorzona kobieta postanawia popełnić samobójstwo, aby zmazać hańbę z rodu Rostowów. Nie zostaje wtedy sama, ma wsparcie rodziny, a szczególnie Soni – siostrzenicy hrabiego Rostowa, a zarazem najlepszej przyjaciółki jego córki. Pilnują jej, by nie uczyniła nic głupiego. Młoda hrabianka strasznie cierpi, krzyczy, że wszyscy nią gardzą i nienawidzą. Bardzo emocjonalnie podeszła do tej sprawy, co świadczy o jej oddaniu względem najbliższych.

Kiedy wojska francuskie przełamują rosyjski opór pod Borodino i zbliżają się do Moskwy, Natasza postanawia nieść pomoc. Przekonuje swoją rodzinę, że zamiast zabierać dobra materialne, mogą wziąć ze sobą kilku rannych. Nie wie, że kochany przez nią książę Andrzej dołączył do ich taboru, a rodzice z obawy na stan dziewczyny nie informują jej o tym. Gdy dochodzi już do ich spotkania, Andrzej Bołkoński wybacza Nataszy tuż przed swoją śmiercią. Doświadczona przez życie w czasach wojny, Natasza ostatecznie znajduje szczęście przy Piotrze Bezuchowie.

Natasza Rostowa zdecydowanie jest postacią bardzo barwną. Niesamowicie urodziwa, atrakcyjna, o porywającej osobowości – podczas wojny przechodzi metamorfozę. Cierpienia odciskają na niej wielkie piętno. Ciężko było jej wybaczyć sobie krzywdę, jaką wyrządziła Andrzejowi; jedyną osobą, z którą rozmawiała na ten temat, był Piotr. To postać trudna do jednoznacznej oceny. Czas jej dorastania przypadł na groźne lata wojny. Była jeszcze młoda, kiedy musiała podejmować poważne decyzje w sprawie swoich uczuć. Na uznanie na pewno zasługują jej oddanie rodzinie oraz chęć niesienia pomocy rannym w walkach. Żyjąc z Piotrem znajduje szczęście, a dając je jemu, odpokutowuje za popełnione błędy.