Adam Mickiewicz „Dziady” cz. III - charakterystyka Nowosilcowa

Adam Mickiewicz w III części „Dziadów” doskonale scharakteryzował ówczesne społeczeństwo. Możemy dostrzec tam wiele zarówno pozytywnych, jak i negatywnych postaci, które zostały przez niego bardzo dobrze scharakteryzowane. Jednym z przykładów pejoratywnego bohatera jest z całą pewnością Senator Nowosilcow.

Nowosilcow był urzędnikiem rosyjskim i z woli cara Rosji sprawował najwyższą władzę w Polsce. Był on niezwykle okrutnym człowiekiem, a najważniejszą wartość stanowiły dla niego wyłącznie własne awanse zawodowe. To dla nich oraz po to, aby pozostawać w łasce cara, był zdolny do popełniania najgorszych czynów. Kiedy już posiadł wymarzoną władzę, nigdy nie zawahał się jej użyć, by zdobyć to czego pragnął. Przez to wśród wszystkich Polaków, miał opinie bezdusznego tyrana, który nie ugnie się przed niczym i zawsze dopnie swego. Co za tym idzie, nie akceptował on żadnego sprzeciwu, a wszystkich tych, którzy odważyliby się postąpić wbrew jego woli czekała rychła kara. On sam natomiast nie obawiał się konsekwencji swych czynów, ponieważ doskonale wiedział, jak bardzo ceni go car i jak wysoka jest jego pozycja polityczna. Był także zręcznym manipulatorem, jak nikt inny potrafił tak rozmawiać z ludźmi, by pozyskać od nich właśnie to, czego oczekiwał.

Jak już wspomniałam, najważniejsza była dla niego kariera. Dążył do posiadania jak największych korzyści kosztem swoich współtowarzyszy. Słynął także z przeprowadzania krwawych przesłuchań i nigdy podczas ich trwania nie okazywał łaski dla swojego więźnia. Wręcz przeciwnie, aby pozyskać od niego jak najwięcej przydatnych informacji nie zawahał się stosować najbardziej bolesnych tortur. Przykładem takiego postępowania Nowosilcowa, było z pewnością niesłuszne uwięzienie i torturowanie Rollinsona. Został on bezprawnie uwięziony i oskarżony o rzeczy, których nie popełnił. Jednak odważny młodzieniec, pomimo licznych tortur i bólu jaki sprawił mu oprawca, nie wydał swoich towarzyszy, ponieważ doskonale zdawał sobie sprawę z ciężkiej sytuacji narodu.

Senator wykazał także swoją bezduszność i to, że nie liczyły się dla niego uczucia innych także w sprawie matki chłopaka. Pani Rollinsonowa, biedna schorowana staruszka, przybyła prosić go o łaskę dla syna, ponieważ jak każda matka troszczyła się o los własnego dziecka. Natomiast wieści o tym jak traktowany jest jej syn sprawiają jej jeszcze większe cierpienie. Nowosilcow natomiast przekonywał staruszkę, że śledztwo zostało umorzone, a chłopiec niebawem odzyska wolność. Te słowa bardzo ucieszyły schorowaną matkę, która była mu bardzo wdzięczna za to jak postąpił. Jednak nic takiego nie miało miejsca, a kobieta      w sposób perfidny została przez niego oszukana. Takie zachowanie Senatora tylko utwierdziło wszystkich w przekonaniu, iż władzy nie należy ufać, a wszystko co było im obiecywane z pewnością nigdy nie zostanie zrealizowane.

Reasumując, uważam, iż Nowosilcow był okrutnym człowiekiem, nie liczącym się z nikim i niczym. Najważniejsze były dla niego wyłącznie własne ambicje i osiąganie wyznaczonych sobie celów kosztem innych. Ludzkie życie, czy też uczucia nie miały dla niego żadnego znaczenia. Traktował on innych wyłącznie jako przeszkodę bądź pomoc do realizacji własnych planów. Jego zachowanie z pewnością budzi wśród wszystkich niechęć i pogardę. Dlatego z całą pewnością można powiedzieć, iż nie jest to postać godna naśladowania.