Opis koleżanki

Spośród moich koleżanek z klasy Ania jest tą, która wzbudza we mnie największy podziw. Znałyśmy się jeszcze przed rozpoczęciem nauki w szkole, ponieważ mieszkamy blisko siebie i jako małe dziewczynki miałyśmy okazję bawić się na tym samym placu zabaw.

Ania jest bardzo wesołą, żywiołową osobą, której nie sposób nie darzyć ogromną sympatią. Nawet te spośród koleżanek z klasy, które lubią komentować wszystkich wokół krytycznie, twierdzą zgodnie, że w jej przypadku trudno znaleźć powód do narzekań i obmowy. Jest bardzo dobrą uczennicą, ale nigdy nie dała do zrozumienia komukolwiek z nas, że czuje się lepsza od reszty klasy, nie posiada także potrzeby rywalizowania z innymi uczniami, a jej znakomite oceny wynikają po prostu z przyjemności, jaką czerpie ze zdobywania wiedzy. Bardzo chętnie pomaga również osobom, które radzą sobie z nauką gorzej niż ona. W zasadzie wspólne posiedzenia w szkolnej świetlicy, podczas których tłumaczy wszystkim najtrudniejsze tematy z lekcji, stały się już naszą klasową tradycją.

Jej szkolne osiągnięcia wzbudzają podziw tym bardziej, że Ania nie ma w domu ani tak dobrych warunków, ani tak wiele czasu do nauki, jak większość z nas. Jej rodzina liczy dziewięcioro członków: mamę, tatę, pięcioro młodszego rodzeństwa oraz chorą babcię wymagającą stałej opieki. Ania bardzo dzielnie pomaga rodzicom w domowych obowiązkach, opiekując się młodszymi dziećmi, pomagając w gotowaniu i porządkach, a także spędzając dużo czasu z babcią, rozumie bowiem, że jej towarzystwo jest bardzo potrzebne schorowanej starszej pani, która bardzo rzadko czuje się na tyle dobrze, by wstać z łóżka.

Pomimo natłoku szkolnych i domowych obowiązków moja koleżanka znajduje jednak czas na lekcje rysunku, który stanowi jej ogromną pasję. Jej talent plastyczny jest obiektem zazdrości wielu osób, trudno bowiem uwierzyć, że przecudne prace, jakie tworzy na lekcjach plastyki, są dziełem małolaty. Każdy pragnie mieć w domu przynajmniej mały obrazek jej autorstwa, a Ania bardzo cieszy się z takich dowodów uznania i chętnie rozdaje wszystkim kolegom i koleżankom wytwory swojego wielkiego talentu. Jestem przekonana, że w przyszłości zostanie wielką malarką, a jej młodzieńcze prace nabiorą ogromnej wartości i będą prezentowane na najbardziej wyeksponowanych miejscach w naszych domach stanowiąc ich wielką ozdobę.

Koledzy z klasy zachwycają się także urodą Ani – jej czarnymi warkoczami i ładną, kształtną buzią z niewątpliwym atutem w postaci ogromnych brązowych oczu, których wesołe iskierki zaczarowały już niejednego chłopaka. W moim przekonaniu wygląd fizyczny Ani odzwierciedla jednak coś o wiele ważniejszego – piękno, jakie wypełnia jej wnętrze, tą wspaniałą żywiołowość, która nie pozwala zniknąć uśmiechowi z jej twarzy, ale jednocześnie czyni ją zawsze gotową na pomaganie tym, którzy tego potrzebują.