Mit o Niobe – streszczenie, interpretacja mitu

Niobe była żoną Amfiona, króla Teb. Miała z nim siedmiu synów i siedem córek. Niobe bardzo kochała swe dzieci i była z nich niezwykle dumna. Chełpiła się swoim macierzyństwem, uważała, że wartość kobiety mierzy się ilością dzieci wydanych na świat.

Pewnego dnia spotkała się z Leto - matką Artemidy i Apolla. Niobe szydziła z niej, że ma tylko dwójkę dzieci.  Niobe była przekonana, że jej, jako matce siedmiorga dzieci, należy się większa część niż matce dwójki bogów. Urażona Leto poskarżyła się swoim dzieciom.

Gniew bogów

Artemida i Apollo uznali słowa Niobe za straszną zniewagę i atak na nich. W akcie zemsty Artemida i Apollo zabili strzałami z łuków prawie całe potomstwo Niobe. Ocalała tylko jej jedna córka, która widząc śmierć swego rodzeństwa zzieleniała z rozpaczy. Gdy Niobe wybiegła z pałacu, zaniepokojona krzykami swych pociech, zobaczyła straszny obraz. Jej potomstwo wiło się w przedśmiertnej agonii. Niobe oszalała z rozpaczy, a Zeus zamienił ją z litości w skałę.

Inna wersja tego mitu mówi, że Niobe po prostu skamieniała z rozpaczy. Przemieniona w skałę Niobe znajdowała się na górze Sypillos, z jej wnętrza wciąż płynęły łzy tworząc strumień. Dzieci Niobe czekały na pogrzeb dziesięć dni. Dopiero po tym czasie minął gniew bogów, którzy sami pochowali dzieci Niobe.

Mit o Niobe jako opowieść tragiczna

Mit o Niobe i jej dzieciach jest opowieścią tragiczną. Opowiada o kolejnym wielkim nieszczęściu, które dotknęło władców Teb. Niobe jest powszechnie uznawana za symbol matki rozpaczającej po stracie swych dzieci. Skamieniała Niobe jest częstym tematem wielu malarskich oraz rzeźbiarskich dzieł.