C.S. Lewis „Opowieści z Narnii” - opis postaci z książki (wybranej)

„Opowieści z Narnii” to książka o istnieniu dwóch równoległych światów – rzeczywistego, pogrążonego w zawierusze wojennej oraz fantastycznego, Narnii, gdzie także nie ma pokoju, a siły dobra i zła walczą ze sobą. Postać, jaką chciałbym opisać, to Biała Czarownica, wiedźma, która rządzi w Narnii.

Biała Czarownica jest kobieta o niezwykle bladej twarzy i czerwonych ustach. Nienaturalna bladość sprawia, że twarz wiedźmy wygląda trochę jak maska, nie wyraża żadnych uczuć. Czarownica jest wysoka, ubiera się po królewsku i mieszka w lodowym pałacu, ozdobionym posągami, w jakie zamieniała sprzeciwiających się jej lub nieposłusznych poddanych. Za sprawą wiedźmy w całej Narnii panuje zima, ciągle leży śnieg. Władczyni jeździ po swym królestwie na saniach, zaprzężonych w renifery. Każde jej pojawienie się wywołuje strach, zwierzęta schodzą jej z drogi, bojąc się, ze w gniewie pozamienia ich w posągi.
 
Biała Czarownica za wszelką cenę chce utrzymać swoją władzę – boi się powrotu potężnego lwa, Aslana, założyciela Narnii, który odszedł nie wiadomo dokąd, a wtedy wykorzystała okazję i zdobyła tron. Stara przepowiednia mówi, że królami Narnii będzie czworo ludzi, dwóch potomków Adama i dwie potomkinie Ewy. Rodzeństwo, które przyjechało do domu profesora i przez starą szafę dotarło do Narnii, to właśnie dwóch chłopców i dwie dziewczynki. Czarownica rozumie, jakim zagrożeniem są dla niej dzieci, dlatego kiedy spotyka Edmunda, robi wszystko, by chłopiec przyprowadził do niej swoje rodzeństwo.

Wiedźma jest niewątpliwie najczarniejszą z postaci w książce. Nawet jej służący: smoki, olbrzymy, wilki czy trolle nie są tak złe, bo wykonują jej rozkazy. To czarownica jest autorką wszystkich niegodziwości i zła, jakie panuje w Narnii. Jest podstępna, zwodnicza, myśli tylko o utrzymaniu swojej władzy, terroryzuje poddanych, nie ma dla nich żadnej litości. Zwierzęta są dla Białej Czarownicy użyteczne o tyle, o ile pomagają jej w realizacji planów. Na przykład faun Tumnus ma przyprowadzać do niej wszystkie dzieci, jakie tylko zobaczy w Narnii. Kiedy poznaje Łucję, robi mu się żal dziewczynki i nie wywiązuje się z rozkazu. Za karę zostaje porwany na zamek i zamieniony w kamień.

Czarownica jest fałszywa, składa obietnice wiedząc, że nie wywiąże się z nich. Kiedy spotyka Edmunda, jest dla niego wyjątkowo miła, daje mu ptasie mleczko, które uzależnia chłopca od jej woli. Wiedźma obiecuje Edmundowi, że zostanie królem, jeśli tylko jej pomoże. O tym, że było to kłamstwo, chłopiec przekonuje się, kiedy zdradza swoje rodzeństwo i dociera na zamek. Czarownica złości się, że nie przyprowadził z sobą brata i sióstr. Cała jej uprzejmość znika w mgnieniu oka. Podobnie jest z obietnicą, złożoną Aslanowi, który pozwala się zabić, w zamian za uwolnienie Edmunda. Czarownica wie, że jej nie dotrzyma.

W końcu wiedźma zostaje ukarana za swoje zdrady – ginie w decydującej bitwie z wojskiem Aslana. Dobro wygrywa, a Narnia zamienia się w szczęśliwą krainę, rządzoną sprawiedliwie przez czwórkę rodzeństwa.