Rimbaud - charakterystyka twórczości

Artur Rimbaud (1854-1891) żył w dziewiętnastowiecznej Francji. Jest zaliczany do grona tzw. „poetes maudits” czyli poetów przeklętych. Rimbaud nie mieścił się w ciasnych, wyznaczonych przez mentalność i obyczajowość granicach. Przekraczanie istniejących konwencji zaowocowało niezrozumieniem w społeczeństwie i osamotnieniem.

W pierwszej fazie twórczości poeta był gorącym zwolennikiem parnasizmu. Następnie skierował się ku symbolizmowi (tzw. „poetyka czystego słowa”). Ponadto, Rimbaud jest uważany za duchowego przewodnika dekadentów.

Prace Rimbaida zdobyły uznanie krytyków, warto przywołać takie tytuły (z 1871 roku) jak „List jasnowidza” czy „Statek pijany”. Ten drugi, Arthur Rimbaud stworzył, mając zaledwie siedemnaście lat. Podmiotem lirycznym tego utworu jest statek, który pragnie wypłynąć na szerokie wody oceanu. Poeta daje w tym wierszu wyraz nurtującym go pragnieniom – pragnieniu wolności myśli i słowa, a także niezależności. Jednocześnie, Rimbaud pokazuje zagrożenia, jakie niesie ze sobą wolność… Utwór ten poeta wysłał w liście do Paula Verlaine'a.

Warto zwrócić uwagę także na wiersz „Samogłoski”. Jest on oparty na zaskakującym koncepcie: Rimbaud pragnie nadać barwę każdej samogłosce: „A czerń, E biel, I czerwień, U zieleń, O błękit”. Dopasowanie takiej a nie innej barwy danej samogłosce jest determinowane skojarzeniem z poszczególnymi częściami ciała kobiety. Przywołuję ten wiersz, aby opisać inne skłonności poety – jak już wspomniałam, Rimbaud był niezrozumiałym przez współczesnych sobie twórców outsiderem. Karierę pisarską zakończył bardzo młodo, bo w wieku 19 lat. Pozostały czas swojego życia spędził w Afryce, gdzie zajmował się przemytem broni i innymi, niezbyt legalnymi interesami. Zmarł z powodu nowotworu kolana w wieku zaledwie 37 lat.