Eugène Delacroix „Wolność wiodąca lud na barykady” - opis obrazu, interpretacja, symbolika

Eugene Delacroix ukończył pracę nad obrazem „Wolność wiodąca lud na barykady” w 1830 r. Dzieło miało upamiętnić rewolucję lipcową (27-29 lipca 1830), kiedy niemal całe społeczeństwo wyszło na ulicę, by udaremnić podjętą przez Karola X próbę powrotu do absolutyzmu.

Na dole płótna widnieją ciała pomordowanych powstańców. Ich twarze wykrzywione są w cierpieniu i bólu. Stoi nad nimi kobieca postać, która w jednej ręce trzyma strzelbę, a w drugiej, wzniesionej do góry, dzierży flagę Francji. Swoją postawą zdaje się zachęcać znajdujących się za nią ludzi, by nie szczędzili sił i ruszyli do walki. Jest ona bosa, ubrana tylko w żółtą suknię, zsuniętą do pasa w taki sposób, że odsłania piersi. Na głowie ma czapkę frygijską – symbol rewolucji francuskiej z 1798 r. Obok niej znajdują się powstańcy dumnie manifestujący broń. Zostali przedstawieni w ruchu, dlatego możemy domyślać się, że pędzą do walki. Są wśród nich przedstawiciele wszystkich warstw społecznych: mamy tu eleganckiego mężczyznę w czarnym cylindrze, ale pojawiają się także chłopi w poszarpanych ubraniach. Twarze wszystkich naznaczone są determinacją i wolą walki.

Kobieta trzymająca flagę jest przedstawieniem Marianne – symbolu narodu francuskiego, wolności i rozumu. U jej stóp klęczy jeden z powstańców, który z czcią wpatruje się w niemal boskie oblicze tej potężnej i inspirującej postaci. Warto jeszcze dodać, że wiele osób utożsamia eleganckiego mężczyznę w cylindrze z samym Eugenem Delacroix, który także angażował się w działanie skierowane przeciw absolutyzmowi.

Obraz „Wolność wiodąca lud na barykady” to dzieło o dynamicznej kompozycji i kolorystyce. Tłem przedstawionej sceny jest błękitne niebo, miejscami przysłonięte białymi obłokami. Znajduje się tam także słońce ulokowane dokładnie za francuską flagą, co powoduje, że widzimy ją w strumieniu jasnego światła. Dzieło Eugene'a  Delacroix, poprzez żywiołowość i bogatą kolorystykę, stanowiło zerwanie z akademickimi rygorami malarstwa, które narzucił klasycyzm.

Twarze przedstawionych na płótnie postaci pełne są zacięcia. Walka toczy się wszakże o wolność – najważniejszą z wartości. Delacroix przedstawił ją jako kobietę (Marianne),  która budzi podziw, nęci swoim pięknem, dodaje sił do działania. Wpatrzone w nią postaci wiedzą, że lepiej zginąć w walce niż żyć w zniewoleniu.