Andrzej Szczypiorski - biografia, życiorys

Pisarz, polityk, dyplomata i moralizator. Przychodzi na świat w Warszawie w 1928 r. Jego czasy dorastania przypadają na trudny okres wojny i okupacji. Zdobywa wykształcenie na tajnym uniwersytecie, a po zakończeniu II wojny światowej w okresie od 1946 do 1947 jest studentem Wydziału Konsularno - Dyplomatycznego Akademii Nauk Politycznych w Warszawie. W 1943 r. debiutuje w prasie podziemnej cyklem opowiadań. Bierze udział w powstaniu warszawskim, a po jego upadku zostaje osadzony w obozie koncentracyjnym w Sachsenhausen. Debiutuje oficjalnie jako publicysta w 1946 r., dwa lata później rozpoczyna współpracę z „Życiem Warszawy”. W latach ’50 wiąże się z Rozgłośnią Polskiego Radia w Katowicach, a następnie pełni funkcję kierownika literackiego Teatru Śląskiego im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach. Wreszcie w 1956 r. wyjeżdża do Danii jako radca tamtejszej ambasady RP. Od 1964 współpracuje z Polskim Radiem w Warszawie, potem współpracuje z „Polityką” i „Odrą”.

W latach ’70 zaczyna działać jako opozycjonista za co w 1981 zostaje internowany. Po upadku komunizmu, od 1989 do 1991 dostaje mandat senatora I kadencji. W ostatniej dekadzie życia wycofuje się z aktywności politycznej. Często za to wypowiada się na tematy niezwykle trudne, związane z dylematami moralnymi oraz odpowiedzialnością za decyzję podejmowane w czasach terroru. Działa na rzecz porozumienia polsko-niemiecko-żydowskiego. Od 1998 do 2000 r. pełnił funkcję prezesa Światowej Federacji Związku Artystów i Kompozytorów CISAC. Źródła prasowe donoszą także o rzekomej współpracy pisarza ze Służbami Bezpieczeństwa w okresie PRL-u.

Najgłośniejszym utworem Szczypiorskiego jest poświęcony tematyce sumienia oraz prezentujący różnorodne postawy moralne w kwestii prześladowania Żydów „Początek”. Kontrowersyjnego tekstu nie chciano wydać w kraju, dlatego jego pierwsza publikacja ma miejsce w Paryżu (1986). Innym wybitnym dziełem moralizatora jest oparta na kanwie autentycznych XV - wiecznych wydarzeń powieść - parabola pt.: „Msza za miasto Arras” (1971). Powieść powstała w niespokojnym okresie marca 1968 r. Jej akcja opowiadająca o głodzie, zarazie i bezrozumnej histerii skierowanej przeciwko „innym”, w tym przypadku mniejszościom religijnym, staje się pretekstem do snucia rozważań na szersze tematy, również te tak bardzo aktualne w momencie powstawania dzieła. Inne dzieła Szczypiorskiego to m.in. „Za murami Sodomy”, „Amerykańska whisky i inne opowiadania”, „Autoportret z kobietą”, „Gra z ogniem”, czy też należące do literatury dokumentalnej; „Z notatnika stanu wojennego”.

Wielokrotnie nagradzany i wyróżniany m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1997). Umiera w 2000 r. w Warszawie. Został pochowany na cmentarzu Ewangelicko-Reformowanym w Warszawie.