Ludwik Jerzy Kern - wiersze dla dzieci - ogólna charakterystyka

Ludwik Jerzy Kern urodził się 29 grudnia 1920 roku w Łodzi, zmarł 29 października 2010 w Krakowie. Był poetą, dziennikarzem, satyrykiem oraz tłumaczem. Najbardziej znanymi jego utworami są książki i wiersze przeznaczone dla dzieci.

Do literatury dziecięcej należy zaliczyć „Tu są bajki”, „Bajki drugie” czy też „Wiersze i wierszyki”. Poprzez swoją twórczość poeta wyjaśniał najmłodszym czytelnikom rozmaite zjawiska. W sposób wspaniały, ale jednocześnie nieskomplikowany opisywał świat, ludzi i zwierzęta. Dużą rolę w jego poezji odegrały właśnie te ostanie. Jak wiadomo, dzieci uwielbiają bawić się ze swoimi pupilami, często marzą o wyprawie w nieznane i zobaczeniu dzikich, niecodziennych zwierząt. Takim wymaganiom wychodzi naprzeciw twórczość Kerna.

W wierszyku „ Na kanapie” zostaje przedstawiona dziwaczna istota, która leży i nieustannie drapie się za uchem. Kiedy jest zła to wyszczerza kły i złowroga spogląda dokoła. Lubi zabawę z dziećmi, często psoci i płata figle. Podmiot liryczny zadaje czytelnikom pytania, aby odgadli oni o kim mowa w wierszyku. W ostatniej części utworu następuje swoiste podsumowanie. Osoba mówiąca w wierszu wyjawia, że bohaterem był pies. Jednak utwór napisany jest w konwencji zabawy i gry z dzieckiem. Kern na początku opisuje psa, nie nazywa go. Pragnie, by to mali czytelnicy odnieśli satysfakcję i odkryli prawdę. Dużą rolę odgrywa tu przede wszystkim kontakt autora z odbiorcą tekstu. Poprzez pytania i bezpośrednie zwroty pojawia się nić porozumienia, która zachęca do czytelnictwa.

„ Wąż” to wierszyk, który opisuje tytułowe zwierzątko. Poeta przedstawia je w zabawny sposób, stwierdzając, że wąż bardzo chciałby poruszyć nogą, ale nie może. Dlaczego? Ponieważ jej nie posiada. Jest to krótki utwór, który nie tylko uczy dzieci i wyposaża je w pewną wiedzę o świecie natury, ale także zapewnia rozrywkę i przyjemność.

Natomiast utwór „ Panie wietrze” to próba odpowiedzi na pytania dotyczące wiatru. Podmiot liryczny zwraca się do Pana wiatru bezpośrednia i oczekuje lepszego poznania tego zjawiska. Czytelnik czytając wierszyk razem z poetą zastanawia się dlaczego wiatr nie ubiera swetra i czy nie jest mu zimno. Skoro tak chucha i dmucha to raczej powinien nosić ciepłą odzież, zaleca autor. Jest to kolejny przykład, jak w sposób zabawny i przyjemny można opowiadać o przyrodzie i poważnych sprawach, które zapewne dręczą dzieci.

Kern był mistrzem w pisaniu utworów dla dzieci, ponieważ potrafił wczuć się w ich życiową sytuację. To człowiek, który rozumiał swoich małych czytelników i chciał, aby jego wiersze były nie tylko pouczające, ale przede wszystkich rozrywkowe.