Lew Tołstoj „Wojna i pokój” - bohaterowie. Charakterystyka Piotra Bezuchowa

Piotr Bezuchow jest nieślubnym synem hrabiego Kiryła. Używa on francuskiej wersji swojego imienia – Pierre. Studiował w Paryżu, gdzie mógł poznać inne wzorce kulturowe, odmienny styl życia. Gdy wraca do Rosji, zmuszony jest do walki o spadek po swoim ojcu.

Hrabia Piotr to człowiek nieszczęśliwy. Poślubił Helenę Kuraginową, kobietę piękną, ale oziębłą. Ich małżeństwo zdecydowanie nie należało do szczęśliwych. Fakt ten pogłębiają plotki o romansie małżonki z dawnym przyjacielem hrabiego. Powodowany honorem, pomimo iż stroni od przemocy, wyzywa na pojedynek Dołochowa. Walka nie kończy się śmiercią żadnego z nich, ale opinia publiczna utwierdza się w poglądzie, że Piotr był zdradzany i z tego powodu rozstał się z żoną.

Ważnym momentem w życiu bohatera okazują się nauki wyniesione ze spotkań z masonami. Wśród wolnomularzy jego priorytetem stała się braterska miłość do ludzi i potrzeba niesienia pomocy. W swoim gospodarstwie dążył do poprawy losu chłopów pańszczyźnianych. Chciał zapewnić im opiekę zdrowotną, edukację, a także zmniejszyć czas ich pracy. Poglądy jego były rewolucyjne, co zauważył przyjaciel – Andrzej Bołkoński, sceptycznie nastawiony do działań podjętych przez Bezuchowa. Nie było mu dane zrealizować swoich planów, ponieważ interesy nie były jego mocną stroną. W dodatku wciąż miał rozterki odnośnie otaczającego go świata, panującego w nim zakłamania i fałszu. Także ze względu na swoje poglądy ukształtowane za granicą miał trudności w integracji z tradycyjnym społeczeństwem.

Kiedy Napoleon wkroczył do Moskwy, hrabia Piotr podjął heroiczną decyzję – postanowił zgładzić cesarza Francji. Zamach nie okazał się udanym przedsięwzięciem, Bezuchow ledwo uszedł z życiem, a Bonaparte nie doznał żadnych obrażeń. Działanie to jest dowodem nie tylko wielkiej odwagi, ale także oddania sprawie swojej ojczyzny. Wciąż pozostający w cieniu swojego przyjaciela – księcia Andrzeja Bołkońskiego – Bezuchow miał okazję poprawić sytuację Rosji.

Siedząc w więzieniu, do którego trafił po nieudanej próbie obalenia cesarza, spotyka tam Platona Karatajewa, „świętego” chłopa. To w tej postaci hrabia Piotr znajduje wszystko, czego poszukiwał: harmonię, spokój, życie bez rozterek i tak ważną integrację ze społeczeństwem. Widząc cele swoich dążeń w zwykłym chłopie, bohater postanawia wrócić do tradycyjnego prawosławia.

Historia Rostowa kończy się dobrze. Ożenił się on z Nataszą Rostową, w której od dawna był zakochany. Gdy cichną odgłosy wojny, udaje im się stworzyć szczęśliwą rodzinę z czwórką dzieci.

Piotr Rostow to bohater dynamiczny, wciąż szukający sensu życia. Odebrawszy edukację w Paryżu, początkowo kierował się innymi wyznacznikami niż reszta społeczeństwa, stąd jego trudności w asymilacji. Żyjąc w czasach wojny, w otoczeniu zarówno ludzi wybitnych (Andrzej Bołkoński), jak i zdradzieckich (żona, Anatol Kuragin), miał problemy z odnalezieniem wewnętrznej harmonii. Udało mu się to dopiero po wygaśnięciu wojennej pożogi.