Czy profesor Sonnenbruch jest uczciwym Niemcem? – „Niemcy” Leona Kruczkowskiego

Walter Sonnenbruch to profesor biologii, który w czasie akcji dramatu, obchodzi trzydziestolecie pracy naukowej. Był Niemcem, który nie pochwalał obecnych rządów Hitlera. Jednak czy to wystarczy, by nazwać go uczciwym?

Walter przez długie lata był oddany pracy naukowej. Dla niej właściwie poświęcił wszystko. Stanowiła ona dla niego prawdziwy cel i wartość, była rzeczą, która stawiała go wyżej ponad innych i zapewniała szacunek otoczenia. Swoje osiągnięcia traktował jako niezwykle pasjonujące i przydatne dla życia ludzkości. W momencie, gdy jego dawny przyjaciel, Joachim Peters uświadamia mu, że badania, którym oddał się bez reszty, przyczyniły się do sposobu zabijania ludzi przez Niemców, traci wiarę w sens działania i odczuwa beznadziejność istnienia. Teraz okazuje się, że to, w co zawsze mocno wierzył i co przynosiło mu dumę, jest inspiracją do sposobu ludobójstwa. Nie tworzył niczego w tym celu, dopiero po trzydziestu latach dowiaduje się, że działał wbrew swoim poglądom. Jako człowiek, dużo zyskuje na tym rozczarowaniu. Nie chciał przecież kiedykolwiek przyłożyć ręki do czyjejś śmierci. Chciał pracować uczciwie, nie wbrew sobie i ludziom.

Sonnenbruch myślał, że jest uczciwym Niemcem, ponieważ nie zabijał ludzi, bestialsko ich nie mordował. Czy to jednak wystarczający powód do tego, by uważać się za godnego obywatela? Przecież Walter Sonnenbruch w jakiś sposób przyczyniał się do śmierci wielu osób. Nie wliczając tu nawet badań, które wykorzystywano do licznych morderstw. Wystarczy przypomnieć choćby jeden przykład, kiedy to jego córka ratuje Petersa. Widzi, że dziewczyna od samego początku sprowadza na siebie nieszczęsne. Nie mówi jednak nic, milczy. Tak samo zachowuje się, gdy Ruth oddaje się w ręce policji. Wie, że córka już nie wróci do domu. Słyszał jak podaje fałszywe zeznania, co jest karalne. Mimo to, nie stanął w jej obronie, nie zrobił nic, by uratować swoje dziecko, chociaż mógł. Miał przecież autorytet. Po całym zdarzeniu zaczął płakać, co świadczy o jego smutku i wrażliwości, ale to, co czuł, nie znajdowało odzwierciedlenia w jego czynach. Był po prostu bierny.

Nie okazał także pomocy Petersowi. Mimo, iż był to jego najbliższy przyjaciel, potraktował go jak żebraka, wręczając pieniądze, byle tylko opuścił jego dom. Takim zachowaniem również w pewien sposób przyczynił się do zguby córki.

Walter Sonnenbruch był uczciwym Niemcem, ale tylko w swoich poglądach i uczuciach. Czyny, a raczej ich brak świadczą o tym, że był niegodnym obywatelem i obojętnym na krzywdę ludzką człowiekiem.