Człowiek zlagrowany w „Opowiadaniach” Borowskiego - określ przyczyny jego bierności

Przyczyny bierności „człowieka zlagrowanego”. Rozważ je, odwołując się do „Opowiadań Borowskiego”.

„Człowiek zlagrowany” to typ postaci pojawiającej się w „Opowiadaniach” Tadeusza Borowskiego. Psychika Tadka zniekształca się pod wpływem przeżyć związanych z obozami koncentracyjnymi, lagrami. Na przestrzeni opowiadań widzimy, jak powoli traci zmysł moralny. Jego głównym celem staje się zachowanie życia. Postawa bierności, którą przybiera ma mu w tym pomóc.

Bohater „Opowiadań” wspomina jak przed bramą obozu, w którym znajdywało się tysiące mężczyzn, zatrzymały się samochody załadowane nagimi kobietami. Wiedziały, że jadą do gazu. Krzyczały i błagały o pomoc. Żaden z mężczyzn nie podniósł nawet ręki, nie uczynili jakiegokolwiek ludzkiego, współczującego gestu.

Borowski bierność nazywa kompleksem strachu przed obozem. Jest to kompleks zdejmowania czapki, kompleks bezczynnego patrzenia na bitych i poniżanych, kompleks bezcelowej śmierci. Nina pojawia się w „Bitwie pod Grunwaldem”. Miała niezwykłe oczy i blond włosy. Od razu spodobała się Tadeuszowi. Nina była Żydówką, która przez okres wojny udawała, że jest katoliczką. Udało jej się uciec z getta. Trafiła potem do obozu wyzwalanego przez Amerykanów. Nina zakochana była w komuniście (i katoliku), który nienawidził Żydów. Nie przyznała mu się do swojego pochodzenia i uciekła. Jej prawdziwy dramat polegał na tym, że nie potrafiła określić swojej tożsamości. Nie czuła się katoliczką i Polką, ale również nie potrafiła odnaleźć się w roli Żydówki. Reakcja Tadeusza na śmierć Niny wydawała się wyzuta z emocji. Powiedział: „Nothing, sir. Nic się nie stało […]. Zastrzeliliście przed chwilą dziewczynę z obozu […]. My tu w Europie jesteśmy do tego przyzwyczajeni. Przez sześć lat strzelali do nas Niemcy, teraz strzeliliście wy, co za różnica?”

Człowiek przebywający w obozie musiał przyzwyczaić się do widoku śmierci. Postawa bierności wynikała początkowo z niemocy, a potem z przekonania, że tak musi być. Ludzie przyzwyczajali się i podporządkowywali regułom panującym w obozie. jedyna prawdą było wciąż wbijane im przekonanie, że ich życie nie ma żadnej wartości.