Czy świat można naprawić uśmiechem? - odpowiedz odwołując się do utworów literackich

Czy świat można naprawić uśmiechem? Na to pytanie ciężko znaleźć jednoznaczną odpowiedź. Przyjrzyjmy się teraz pewnym przykładom zawartym w literaturze, które mogą nam pomóc ją odnaleźć.

Świat Maryli i Mateusza Cuthbertów, bohaterów „Ani z Zielonego Wzgórza” Lucy Maud Montgomery, był pusty i pozbawiony radości. Rodzeństwo coraz mocniej się starzało, a ludzie z zewnątrz postrzegli ich jako parę dziwaków. Mateusz stronił od kontaktu z ludźmi, a Maryla była surowa i oddawała się domowym obowiązkom. Pewnego dnia podjęli decyzję o adopcji jedenastoletniego chłopca, który mógłby pomagać im w wykonywaniu domowych obowiązków. Na skutek pomyłki w ich domu pojawiła się dziewczynka. Ani szybko udało się swoim radosnym sposobem bycia wkupić w łaski Mateusza, przez co rodzeństwo postanowiło ją zaadoptować. Przez radość małej dziewczynki w sercach Maryli i Mateusza narodziły się pozytywne uczucia. Starsza kobieta stała się bardziej wyrozumiała i radosna, przestała już maskować uśmiech. Przybycie Ani sprawiło, że Mateusz nie był już tak zamknięty i mógł pokazywać swe dobre serce.

Innym przykładem na zbawienne działanie uśmiechu może być historia Ebenezera Scrooge’a – bohatera „Opowieści wigilijnej” Karola Dickensa. Był to bezwzględny mężczyzna, który prowadził kantor. Jest skąpstwo i chciwość doprowadziły do tego, że ludzie bali się podejść do niego na ulicy. Co prawda, do zmiany skłoniły go posępne i ponure wizje roztaczane przez kolejne duchy, ale czynienie dobra tak mu się spodobało, że wypełnił obietnicę złożoną zjawom z nawiązką. Kiedy inni ludzie widzieli go uśmiechnietego, najpierw nie mogli w to uwierzyć, a później zupełnie zmienili zdanie na jego temat. On sam stał się od tego momentu naprawdę dobrym i wyrozumiałym człowiekiem, dzięki czemu zaczął cieszyć się sympatią innych, z czym dotychczas miał wielkie problemy.

Powyższe przykłady literackie pokazują, że za pomocą uśmiechu można zmienić swój świat. Dzięki radosnemu podejściu do życia Ania znalazła w końcu dom, a Ebenezer Scrooge zyskał przyjaciół i szacunek płynący nie tyle ze strachu, co z życzliwości, jaką był darzony. Dlatego jestem zdania, iż być może nie da się za pomocą uśmiechu wyplenić całego zła ze świata, ale zapewne można uczynić go miejscem lepszym i bardziej przyjaznym człowiekowi.