Maria Dąbrowska „Marcin Kozera” - charakterystyka Marcina Kozery

Marcin Kozera jest tytułowym bohaterem powieści Marii Dąbrowskiej. Poznajemy go jako chłopca, który razem z ojcem mieszka w Londynie.

Chłopca poznajemy, gdy wkracza w wiek dojrzewania. Dowiadujemy się, że mieszka sam z ojcem, ponieważ matka zmarła, gdy Marcin był jeszcze mały. Bohater ma bujną, czarną czuprynę i piękne, błyszczące oczy. Chociaż ma już dwanaście lat, w ogóle nie mówi po polsku. Codziennie przebywa wśród Anglików, a ojciec nie ma wystarczająco dużo czasu, aby nauczyć syna ojczystego języka.

Z początku bohater to typowy młodzieniec-rozrabiaka, który uwielbia zabawę i łobuzowanie. Często miał zabawne pomysły, pewnego dnia nawet przyniósł do szkoły piłkę, aby pokazać ją swoim klasowym kolegom. W tym okresie ojciec zapisuje syna do polskiej szkółki, w której dzieci uczyły się języka polskiego oraz historii swojego ojczystego kraju. Marcin przechodzi wówczas swoistą przemianę wewnętrzną. Po raz pierwszy ma okazję zdobywać wiedzę na temat Polski i jest tym krajem zafascynowany. Zaczyna żałować, że tak długo nie interesował się własnym pochodzeniem i korzeniami.

W szkole poznaje pewną młodą nauczycielkę, która ma na niego ogromny wpływa. Kobieta z zapałem przekazuje swoim uczniom wiedzę na temat Polski, ojczystego języka i historii. Marcin zaczyna zastanawiać się nad tym, kim jest tak naprawdę. Mieszka w Anglii, mówi po angielsku, otacza się Brytyjczykami. A jednak w głębi serca myśli o ojczyźnie, tęskni za nią, mimo iż nigdy nawet jej nie widział Wtedy też rodzi się w chłopcu postawa patriotyczna i świadomość narodowa. Stwierdza on, iż mimo wszystko jest Polakiem, bo tam są jego korzenie, bo tam urodzili się jego przodkowie.

Widzimy, iż chłopiec miał naturę niezwykle refleksyjną, był także bardzo wrażliwy. Z czułością myślał o nieznanym kraju i ojcu, który tak często go wspominał. W stosunku do siebie Marcin był wymagający, a ambicja to jedna z głównym cech jego charakteru. Chłopiec miał trudności w nauce języka polskiego, mimo to nie poddawał się, dążył do celu za wszelką cenę. Zdarzały mu się chwile zwątpienia, które szybko mijały. Bohater bardzo pragnął mówić po polsku, co w końcu mu się udaje.

Marcin Kozera jest postacią złożoną, pozytywną. Poznajemy go jako miłego łobuza, który zmienia się w dojrzałego, świadomego swojej tożsamości chłopca. Czytając książkę, możemy zobaczyć bohatera w wielu rolach – jako syna, ucznia, kolegę i patriotę. Uważam, że postawa chłopca jest godna naśladowania.