Flaubert - biografia, życiorys

Gustaw Flaubert urodził się 12 grudnia 1821 roku w miejscowości Rouen. W historii literatury zasłynął jako wybitny pisarz. Jego ojciec Achille Flaubert i matka Anna Justyna mieli zapewne inne plany co do przyszłości swojego dziecka. Początkowo Gustaw uczył się w Rouen. Tu ukończył szkołę i zdał maturę. W roku 1840 opuścił dom rodzinny, aby studiować prawo na uniwersytecie w Paryżu. W tym okresie udał się w podróż w Pireneje. Korzystając z chwili wolności odwiedził również Korsykę. „Znudzenie” to określenie, które nie wyrazi w pełni tego, co czuł pisarz podczas odbywania studiów. Zagadnienia związane z prawem nie interesowały go. Od dziecka przejawiał zacięcie literackie i miłość do literatury. Dlatego, gdy zmarł jego ojciec, Gustaw niemalże od razu porzucił studia prawnicze i powrócił do matki, z którą zamieszkiwał w Croisset. Była to jego samotnia. Na powrót do domu miało wpływ jeszcze jedno wydarzenie. Flaubert w roku 1844 zapadł na chorobę, prawdopodobnie był to jakiś rodzaj nerwicy. Niestety nie udało się ustalić, na co tak naprawdę chorował pisarz.

Autor „Pani Bovary” nie potrzebował towarzystwa ani przebywania wśród tłumów. Całe dnie poświęcał pracom nad tekstami. Zdarzały mu się oczywiście sporadyczne wyjazdy do miasta. Odwiedzał wtedy swych starych przyjaciół, ale zawsze szybko wracał do domu. Kiedy przebywał w Paryżu, zaprzyjaźnił się z takimi wielkimi artystami jak Wiktor Hugo czy Guy de Maupassant. Właśnie dzięki takim znajomościom nabrał pewności siebie i zaczął doskonalić swój pisarski warsztat. Podczas pobytów w stolicy, Flaubert odwiedzał swoją kochankę. W roku 1846 wdał się w romans z pewną poetką. Nazywała się Luiza Colet. Oprócz namiętności, nic innego go z ową kobietą nie łączyło. Nie kochał jej, ale swoje wyobrażenie na temat Luizy. Z tego powodu starał się jak najrzadziej z nią widywać, gdyż konfrontacja marzeń z rzeczywistością była dla pisarza nieprzyjemna. Utrzymywali ze sobą kontakt do roku 1854.

Najważniejsze było dla Gustawa pisanie. Jego debiut literacki przypada na rok 1838, kiedy to opublikował dzieła o zabarwieniu erotycznym. Nie były to utwory wybitne, ale jedynie młodzieńcze próby tworzenia. W roku 1857 wydał jedną ze swoich najlepszych powieści – „Panią Bovary”. Treść utworu wstrząsnęła opinią publiczną i wywołała skandal. Flauberta postawiono przed sądem. Paradoksalnie wydarzenie to jeszcze bardziej rozsławiło dzieło i autora oraz zwiększyło sprzedaż. Inne utwory, które powstały później, to „Salambo” z roku 1862, „Szkoła uczuć” wydana w roku 1862 i „Kuszenie św. Antoniego” opublikowane w roku 1874.

Pomimo sukcesów, jakie odnosiły jego książki, nie był on osobą zamożną. Większość pieniędzy przeznaczył na spłacenie długów zaciągniętych przez rodzinę siostry. Cały czas pragnął doskonalić swój warsztat i umiejętności. Bywały dni, że ogarniała go niemoc i brak wiary w swój talent. Ostatecznie Flaubert został jednym z najsłynniejszych francuskich pisarzy, którego dzieła są klasyką czytaną na całym świecie.

Gustaw Flaubert zmarł 8 maja 1880 roku w Croisset. Przyczyną zgonu był, prawdopodobnie, atak apopleksji.