Gustaw Herling-Grudziński „Inny świat” - tragizm człowieka złagrowanego. Opracowanie zagadnienia

Utwór Gustawa Herlinga Grudzińskiego przedstawia wstrząsającą historię więźniów sowieckich łagrów. Dzięki niemu możemy dowiedzieć się, jak ciężkie próby przyszło znosić ludziom uwięzionym w obozach.

Termin człowiek złagrowany oznacza postawę człowieka, który w obliczu tragedii przebywania w sowieckich więzieniach odrzuca wszelkie wartości i zasady. Jego celem jest przede wszystkim przetrwanie, nawet kosztem innych. Takich bohaterów ukazuje nam Grudziński w swojej powieści.

Człowiek osadzony w obozie sowieckim każdego dnia obserwuje cierpienie innych ludzi, doświadcza bólu i poznaje, jak bardzo okrutny potrafi być los. Więźniowie codziennie są zmuszani do wyczerpującej pracy. Władze obozu przydzielały rozmaite prace, które były wykonywane od świtu do zmierzchu. Fizycznie zmęczeni więźniowie nie potrafili czasami wypełniać swoich obowiązków dobrze, a za to czekały ich kary. Tragizm człowieka złagrowanego możemy rozpatrywać w dwóch kategoriach. Z jednej strony dramatyczne było to, co musiał on robić, widzieć i przeżywać. Z drugiej zaś to wewnętrzne doznania, myśli i emocje sprawiały, że więzień tracił swoje człowieczeństwo. Okazuje się, że w niezwykle ekstremalnych sytuacjach ludzie są zdolni do wielu poświęceń i złych uczynków. W utworze poznajemy bohaterów, którzy okradali i bili towarzyszy swojej niedoli. Dowiadujemy się, że dumne i czyste dotąd kobiety sprzedawały swoje ciała za kromkę chleba, ponieważ nie mogły znieść głodu. Te wprost niewyobrażalne cierpienia i rozterki wewnętrzne sprawiały, że człowiek zmieniał swój światopogląd, a jego jedyną wartością stawało się życie, przetrwanie.

Grudziński w swoim utworze przedstawia wiele dramatycznych scen, wydarzeń i sytuacji. Wydaje mi się, że tragizm więźniów sowieckich obozów polegał też między innymi na rozbieżności uczuć i czynów. Przebywający w łagrach ludzie niejednokrotnie posiadali dobre serce i szczere chęci, jednak trudna sytuacja zmuszała ich do działania wbrew sobie i swoim przekonaniom . Myślę, że żyjący tam ludzie mimo wszystko nie tracili nadziei na odzyskanie wolności, ale przytłoczeniu okrutną rzeczywistością musieli wypełniać rozkazy i przestrzegać zasad.

Tragizm człowieka złagrowanego ma wiele aspektów. Przede wszystkim dramatyczny jest sam fakt uwięzienia, utraty wolności i przebywania w nieludzkich warunkach. Więźniowie przezywali konflikty wewnętrzne zastanawiając się, czy postępować zgodnie z sumieniem, czy może tak , aby przetrwać. Zmieniali się każdego dnia, bo widzieli za dużo bólu i doświadczali cierpienia.