Richard Nixon - biografia, życiorys

Richard Milhous Nixon - amerykański polityk, wiceprezydent oraz prezydent USA.

Dzieciństwo i edukacja.

Richard Nixon urodził się 9 stycznia 1913 w miasteczku Yorba Linda w Kalifornii. Jego rodzice, Frank i Hannah, zajmowali się sadownictwem co nie przynosiło im zbyt dużych dochodów. Nixonowie byli głęboko wierzącymi kwakrami. Richard Nixon również uważał się za kwakra. Frank i Hannah oprócz Richarda mieli jeszcze czterech synów: Donalda, Arthura, Harolda i Edwarda. Arthur Nixon zmarł w wieku 7 lat, choć przyczyna zgonu nie została dokładnie wyjaśniona przypuszcza się, że było to zapalenie opon mózgowych. Harold zmarł w wieku 24 lat na gruźlicę.

W roku 1922 Nixonowie przeprowadzili się do Whittier w Kalifornii. W latach 1926 -1928 Richard Nixon uczęszczał do Fullerton High School, a następnie w Whittier High School (1928 - 1930), którą ukończył jako najlepszy uczeń w klasie. Kolejnym krokiem w edukacyjnej ścieżce Nixona była lokalna uczelnia w Whittier gdzie studiował prawo. Po otrzymaniu stypendium Richard Nixon przenosi się na bardziej prestiżowy Duke University w Karolinie Północnej. Studia kończy w 1937 jako trzeci najlepszy student.

Po zakończeniu studiów Richard Nixon próbował zatrudnić się w jednej z nowojorskich kancelarii, jednak nie został przyjęty. W Whittier zdał końcowy egzamin, który zagwarantował mu przynależność do palestry.

W Whittier poznaje swoją przyszłą żonę Pat Ryan, z którą bierze ślub 21 czerwca 1941. Rok później przeprowadzają się do Waszyngtonu. Mieli dwie córki: Tricię ( ur. 21 lutego 1946) oraz Julie ( ur. 5 lipca 1948).

Po ataku Japonii na Pearl Harbor Richard Nixon wstępuję do marynarki wojennej Stanów Zjednoczonych. Służył w latach 1942 - 1946 jako oficer i ukończył karierę wojskową w stopniu komandora podporucznika.

Kariera polityczna

Kariera polityczna Richarda Nixona zaczyna się tuż po odejściu z wojska, kiedy to otrzymał propozycję wstąpienia do Partii Republikanów w celu zdobycia mandatu kongresmana z 12. okręgu wyborczego. Nixonowi zrealizował swój plan i został kongresmanem. Kampania wyborcza ujawniła polityczne praktyki Nixona, który zaciekle atakował aktualnie urzędującego kongresmena Jerry'ego Voorhisa. Nixon wygrał m.in. dzięki temu, że zwrócił uwagę opinii publicznej na rzekome powiązania Voorhisa z innym, lewicowym kongresmenem. Powiązania te okazały się zwykłym oszczerstwem. Urzędował w Izbie Reprezentantów w latach 1947 - 1951. Stał się w tym czasie rozpoznawalną postacią na arenie politycznej i zaprzyjaźnił się z innym kongresmanem, przyszłym prezydentem, Johnem F. Kennedym.

W roku 1950 postanowił ubiegać się o mandat senatora. Główną rywalką w wyścigu o to stanowisko była Helen Gahagan Douglas startująca z ramienia Partii Demokratycznej. Richard Nixon po raz kolejny zastosował taktykę brudnej walki i podobnie jak we wcześniejszej kampanii, powiązał Helen Douglas z lewicowym kongresmanem Vito Marcantiano. Również tym razem udało mu się  oczernić swoją rywalkę co pozwoliło mu zostać senatorem. Po tych wyborach do Richarda Nixona przylgnął przydomek Tricky-Dick. W senacie zasiadał jedynie przez 2 lata i w 1953 został mianowany wiceprezydentem Stanów Zjednoczonych. Nixon miał wtedy zaledwie 40 lat. Jako wiceprezydent był izolowany przez środowisko związane z szefem kancelarii prezydenta, Hermanem Adamsem. Piastował ten urząd do 1961, ale jego wpływ na politykę był ograniczony m.in. przez Adamsa.

Pomimo ograniczonej roli jaką odgrywał na stanowisku wiceprezydenta, Richard Nixon cieszył się szacunkiem pośród politycznej elity kraju. Sprawiło to, że Nixon stał się jednym z najpoważniejszych kandydatów na urząd prezydenta.

W wyborach prezydenckich w 1960 Richard Nixon uzyskał nominację Partii Republikanów. Wśród rywali Nixona w wyścigu prezydenckim znaleźli się m.in. Nelson Rockefeller i John F. Kennedy. Z tym drugim ówczesny wiceprezydent odbył serię debat telewizyjnych. Miały one ogromny wpływ na wynik wyborów, które ostatecznie Nixon przegrał. Jak sądziło wielu obserwatorów życia politycznego Nixon gorzej wypadł w debatach z Kennedym, ponieważ zrezygnował z makijażu, a do tego był świeżo po kontuzji. Prezencja kandydata w telewizji miała ogromny wpływ na decyzję widzów - wyborców. Same wybory zakończyły się w aurze skandalu. John F. Kennedy wygrał różnicą zaledwie 100 tys. głosów, a oprócz tego podczas liczenia głosów miały miejsce liczne fałszerstwa.

Richard Nixon nie złożył wniosku o ponowne policzenie głosów, gdyż uważał, że negatywnie zaważy to na jego dalszej karierze politycznej.

Dwa lata po przegranych wyborach, już po ustąpieniu ze stanowiska wiceprezydenta, Richard Nixon wystartował w wyborach na gubernatora Kalifornii, które przegrał dużą różnicą głosów. Porażka ta była głównym powodem zakończenia kariery politycznej przez Nixona, który ogłosił to w telewizji tuż po wyborach. Decyzja ta zapoczątkowała w karierze rozgoryczonego Nixona okres wyłączenia z życia politycznego.
   
Po odejściu z wielkiej polityki Richard Nixon postanowił zrealizować swoje marzenia z czasów studiów. Został przyjęty do jednej z nowojorskich kancelarii adwokackich jako współwłaściciel. Praca ta pozwoliła mu znacznie się wzbogacić w dość krótkim okresie.

Zabójstwo Kennedy'ego w 1963 i perspektywa zbliżających się wyborów sprawiły, że Nixon rozważał powrót do polityki i kandydowanie na urząd głowy państwa, jednak ostatecznie zrezygnował z tego pomysłu i postanowił poczekać do 1968.

Pierwsza wygrana   

Richard Nixon nie zajmował żadnego stanowiska w czasie gdy kandydował na prezydenta. W czasie kampanii musiał się zmagać z etykietką przegrywającego, jednak z łatwością wygrał prawybory, a następnie uzyskał nominację już w pierwszym głosowaniu na konwencji w Miami.

Richard Nixon został zaprzysiężony 20 stycznia 1964 mając 56 lat. Objął urząd głowy państwa w czasie, gdy narastała fala sprzeciwu wobec wojny w Wietnamie. Jako prezydent kreował swój wizerunek na opanowanego i spokojnego męża stanu. Nie cieszył się popularnością w prasie ani w Kongresie, toteż Nixon zdecydował się zaskarbić sobie telewizję. W 1960 rzekonał się na własnej skórze jak ogromna jest jej siła. Administracja rządowa pragnęła zdobyć poparcie tzw. Milczącej Większość, czyli konserwatywnej części społeczeństwa, która sprzeciwiała się hipisom, murzynom oraz antywojennym liberałom. W tym celu, Nixon i jego współpracownicy, nielegalnie korzystali z pomocy CIA i FBI w celu inwigilowania i oczerniania swoich przeciwników. Takie działania spowodowały gwałtowny spadek poparcia dla rządu, który nie tylko nie zaprzestawał swoich praktyk, ale je wzmagał.

Główne sukcesy odnosił Nixon w polityce zagranicznej. Udało mu się m.in. nawiązać stosunki dyplomatyczne z ChRL, ocieplić stosunki dyplomatyczne z ZSRR oraz wycofać amerykańskie wojska z Wietnamu.

Druga kadencja

Do wyborów w 1972 Richard Nixon przystąpił pewien zwycięstwa. Praktycznie nie angażował się w kampanię wyborczą. Zdecydowanie wygrał ze swoim rywalem George'em McGovernem uzyskując 60% głosów. Już po zaprzysiężeniu Nixona okazało się, że sprzyjający mu wiceprezydent Agnew był skorumpowany. Po rezygnacji Agnew'a Nixon wystawił nowego kandydata na ten urząd - Geralda Forda, który został zatwierdzony przez Izbę Reprezentantów.

Afera Watergate i rezygnacja

Jeszcze przed druga kadencją wyszły na jaw nielegalne działania nadministracji Nixona, która w niezgodny z prawem sposób chciała skompromitować przeciwników prezydenta, jednak nie nabrały one rozgłosu. Wszystko zaczęło się od tego, że Nixon założył Komitet Reelekcji Prezydenta w celu zwiększenia swoich szans na powtórne objęcie stanowiska głowy państwa. Oficjalnie komitet był sztabem wyborczym, jednak jego działania sprowadzały się do nielegalnych akcji wymierzonych w przeciwników Richarda Nixona.

Prawdziwy "przeciek" nastąpił gdy złapano kilku członków KRP, którzy próbowali włamać się i założyć podsłuch w siedzibie sztabu wyborczego amerykańskiej Partii Demokratycznej w kompleksie Watergate w Waszyngtonie. Jak się okazało, był to wierzchołek góry lodowej. W toku przesłuchań zaczęły wychodzić na jaw coraz bardziej kompromitujące fakty sięgające coraz wyższych szczebli państwowych. W końcu okazało się, że w aferę zamieszany jest sam Richard Nixon. Pod groźbą postawienia go w stan oskarżenia, Richard Nixon zdecydował podać się do dymisji, co uczynił 9 sierpnia 1974. Odszedł z życia publicznego w ogromnej niesławie, można nawet rzec, że był znienawidzony.

Ostatnie lata

Po dymisji Richard Nixon przeniósł się do swojej rezydencji w Kalifornii, skąd pod koniec życia wrócił do New Jersey, żeby być blisko swojej rodziny. Skandal związany z aferą Watergate ciągnął się za nim przez resztę jego życia i to przez pryzmat tych wydarzeń patrzyło na niego społeczeństwo.

Richard Nixon doznał mózgu 18 kwietnia 1994 o godzinie 17:45 w swoim domu w New Jersey. Został przewieziony do szpitala, ale lekarze nie rokowali poprawy. Nixon utracił zdolność mowy oraz kontrolę nad niektórymi częściami swojego ciała. Zapadł w śpiączkę 21 kwietnia, a dzień później zmarł o godzinie 21:08 w wieku 81 lat. W momencie śmierci były przy nim jego córki. Został pochowany w miejscowości Yorba Linda, czyli w miejscu, w którym przyszedł na świat. Spoczął obok swojej żony Pat Nixon, która zmarła zaledwie rok wcześniej. W uroczystościach pogrzebowych uczestniczył m.in. Bill Clinton oraz byli prezydenci USA.

Richard Nixon jest jedyną osobą w historii Stanów Zjednoczonych, która piastowała w swojej karierze zarówno urząd wiceprezydenta jak i prezydenta. Jest również jedynym prezydentem, który podał się do dymisji.