Maria Komornicka - biografia, życiorys

Maria Komornicka żyła w Polsce na przełomie XIX i XX wieku. Jest przedstawicielką poezji Młodej Polski. Znana jest ze swoich utworów poetyckich i prozatorskich oraz pism krytycznoliterackich. 

Komornicka urodziła się w 1876 roku w rodzinie wielodzietnej. Wykształcenie zdobyła w Warszawie – przyszła poetka uczestniczyła w prywatnych lekcjach m. in. u profesora Piotra Chmielowskiego, który uczył ją literatury. Jako pisarka, Maria Komornicka poprzez swoją twórczość dążyła do samorealizacji i spełnienia, a także walczyła o osobiste szczęście. Obok Komornickiej na ówczesnej scenie literackiej wydawały takie kobiety jak Maryla Wolska, Kazimiera Zawistowska czy Bronisława Ostrowska.

Twórczość Marii Komornickiej charakteryzuje indywidualność oraz obecność licznych zabiegów stylizacyjnych. Pisarka daje wyraz poczuciu dwoistości natury ludzkiej oraz uwypukla odwieczną opozycję pomiędzy zwycięstwem a klęską. Jednocześnie pisarka bierze na warsztat swoją kobiecość, próbuje ją przeanalizować i opisać, dając przez to wyraz dramatowi egzystencjalnemu, który jej towarzyszył: poczuciu podwójnej alienacji – społecznej oraz ontologicznej.
   
Sławę poetce przynosi współautorstwo w zbiorowym tomie „Forpoczty ewolucji psychicznej”, napisanym wraz z Wacławem Nałkowskim oraz Cezarym Jellentą, zawierającym jeden z programowych artykułów Młodej Polski, wydanym w 1895 roku oraz dzieło „Baśnie” z 1900.

Na początku XX wieku Komornicka studiowała w Wielkiej Brytanii na uniwersytecie w Cambridge. W 1907 roku stała się bohaterką skandalu obyczajowego – sama do niego doprowadziła, uznając się za mężczyznę. Do zamanifestowania zmiany mentalności posłużyło jej spalenie sukien kobiecych. Dlaczego Komornika wybrała akurat taki sposób? Należy zauważyć, jaką rolę pełnił strój w tamtej epoce – to za jego pomocą sprowadzano kobiety do roli obiektu, co można zauważyć zarówno w życiu, jak i w sztuce. Społeczeństwo nie uznało ani nie zaakceptowało jej seksualnej odmienności.

Maria Komornicka zmarła w 1949 roku. Przebywała wówczas w zakładzie dla chorych umysłowo.