Na stronie używamy cookies. Korzystanie z witryny oznacza zgodę na ich wykorzystywanie. Szczegóły znajdziesz w Polityce Prywatności.
unikalne i sprawdzone wypracowania

Św. Grzegorz z Nazjanzu - życiorys, dzieła, zasługi

Święty Grzegorz z Nazjanzu zaliczany jest do grona najwybitniejszych Doktorów Kościoła, czyli ludzi, którzy mieli wielki wpływ na kształtowanie się myśli i wiary chrześcijańskiej. Urodził się on ok. 330 r. w Arianz koło Nazjanzu w Kapadocji (dzisiejsza Turcja). Historia jego narodzin wydaje się niezwykle ciekawa i tajemnicza. Jego ojciec był biskupem Nazjanzu, co w dzisiejszych czasach może wzbudzić zdziwienie. Należy jednak pamiętać, że w IV w. celibat nie był prawem ogólnie obowiązującym (stało się tak dopiero podczas pontyfikatu Grzegorza VII w XI w.). Rodzice świętego Grzegorza długo nie mogli doczekać się dziecka i gdy w końcu ich marzenia się ziściły, matka postanowiła oddać syna Bogu.

Młodzieńcze lata świętego Grzegorza z Nazjanzu wypełnione były nauką. Źródła podają, że studiował w Cezarei Kapadockiej, Cezarei Palestyńskiej (Nadmorskiej), Aleksandrii i w końcu w Atenach. Edukację zakończył dopiero w wieku ok. 30 lat, a już rok później, głównie z powodu próśb ojca, przyjął święcenia kapłańskie i zaczął wspierać Grzegorza Starszego w jego trudnej posłudze. W 372 r., na skutek namów przyjaciela – Bazylego – postanowił wyświęcić się na biskupa Sazimy, jednak nigdy rzeczywiście nie objął tego stanowiska. Natomiast po śmierci ojca przez pewien czas zajmował się pełnieniem jego obowiązków.

W jego historii przełomowy okazał się rok 379, kiedy to udał się do Konstantynopola, by objąć tamtejsze biskupstwo. Dwa lata później został przewodniczącym zwołanego w Konstantynopolu soboru. Później jego pozycja znacznie osłabła, jednak nie stało się tak na skutek zmniejszenia się zapału lub innej przemiany wewnętrznej. Święty Grzegorz z Nazjanzu, jako gorliwy obrońca boskości Jezusa Chrystusa, znalazł licznych przeciwników wśród duchownych skłaniających się w stronę nauk Ariusza (nieuznających boskości Jezusa, traktujących Syna Bożego jako zupełnie poddanego swemu Ojcu). Na skutek ich wystąpień święty Grzegorz z Nazjanzu postanowił powrócić do rodzinnej miejscowości, gdzie żyjąc w odosobnieniu doczekał śmierci, która miała miejsce w 390 r.

Święty Grzegorz z Nazjanzu zostawił po sobie niezwykle bogatą spuściznę literacką. Był autorem słynnych „mów teologicznych”, poruszających tematykę niezwykle istotną w okresie kształtowania się Kościoła. Przede wszystkim popularyzował w nich kult Trójcy Świętej. Podkreślał także ludzką naturę Chrystusa, której przyjęcie było konieczne, by dopełniło się dzieło zbawienia. Zamieszczał w nich także wiele wskazówek dla wyznawców chrześcijaństwa – głównie przypominając im o konieczności częstej i pobożnej modlitwy oraz solidarnego i miłosiernego współistnienia. Warto może dodać, że jego dzieła przesiąknięte były kulturą antyczną, której był wielkim znawcą. Zapewne to właśnie ten fakt zadecydował o tym, że jego wiersze odznaczały się wspaniałą formą, co sprawia, że do dzisiaj są one ciekawym materiałem badawczym dla literaturoznawców i filozofów (badających wpływ kultury helleńskiej na myśl św. Grzegorza z Nazjanzu).

Wspomnienie tego uczonego i Doktora Kościoła tradycyjnie przypadało na dzień 9 maja. Natomiast na skutek zmian zaistniałych po Soborze Watykańskim II, dzisiaj obchodzone jest 2 stycznia.

Podobne wypracowania do Św. Grzegorz z Nazjanzu - życiorys, dzieła, zasługi