Patriarcha - kto to jest patriarcha? Historia, znaczenie - Patriarchowie biblijni

Jako patriarchę potocznie określa się w ustroju rodowym mężczyznę stojącego na czele rodu, a także sędziwego, czcigodnego starca.

Termin ten określa w Kościołach wschodnich godność najwyższego dostojnika duchownego. We wczesnym chrześcijaństwie był to tytuł biskupów najważniejszych miast, natomiast w Kościele katolickim jest to godność tytularna niektórych biskupów.

Według Starego Testamentu patriarchami nazwać można legendarnych ojców ludzkości i narodu Izraela. W języku greckim „patriarcha” oznacza dosłownie tyle, co „praojciec”. W takim znaczeniu do patriarchów Izraelitów, a tym samym Kościoła katolickiego należą: Abraham, jego syn Izaak oraz syn Izaaka – Jakub – a także dwunastu synów Jakuba.

Na pierwszego patriarchę Jahwe wybrał Abrahama, wieszcząc mu liczne potomstwo, które stworzy naród wybrany, ale które jednocześnie trafić miało w pewnym momencie swej historii do niewoli egipskiej. Abrahamowi, który całe życie oczekiwał narodzin potomka jego i żony Sary, urodził się wreszcie syn, któremu nadał imię Izaak.

Izaak to kolejny patriarcha Kościoła i Izraelitów. Gdy miał 40 lat, jego żoną została Rebeka, która była mu pociechą po śmierci ukochanej matki. Podobnie jak Sara, Rebeka była bezpłodna, ale dzięki modlitwom Izaaka mogła być matką i Bóg przepowiedział, że jej bliźnięta staną się protoplastami dwóch różnych ludów. Gdy Izaak miał 60 lat, Rebeka powiła Ezawa i Jakuba.

Żoną Jakuba została Lea i został on ojcem dwunastu synów, wśród których znalazł się sprzedany przez braci do Egiptu Józef. Dalsze losy tych patriarchów izraelskich zawarte są w Księdze Wyjścia.