Religia: chrześcijaństwo - geneza, zasady, symbole. Ogólna charakterystyka chrześcijaństwa

Chrześcijaństwo powstało już w pierwszej połowie wieku I. Symbolem tejże religii jest ryba („Ichtys” – co oznacza dokładnie „Jezus Chrystus Boży Syn Zbawiciel”). Około roku 1054 doszło do poważnego rozłamu i w taki sposób powstała wielka schizma wschodnia. Rezultatem podziału było powstanie Kościoła prawosławnego oraz rzymskokatolickiego.

Nazwa wiary pochodzi najprawdopodobniej od słowa „Christianoi” (czyli „ci od Chrystusa”). Podstawą chrześcijaństwa jest założenie, że Syn Boży – Jezus z Nazaretu – stał się człowiekiem (wcielenie) i przybył na ziemię z woli Ojca, aby odkupić świat z grzechów i ze względu na swoją męczeńską śmierć zapewnić ludziom zbawienie. Najważniejsza jest wśród chrześcijan wiara w Trójcę Świętą – Ojca, Syna i Ducha Świętego. Wiara ta szczególnie została rozpowszechniona na terenach północnej Afryki, Syrii, Palestyny, Półwyspu Apenińskiego. Chrześcijaństwo stanowi kontynuację żydowskiego monoteizmu.

Podobnie jak w judaizmie, odnajdujemy tutaj wiarę w jednego Boga, który jest Stwórcą całego świata. Proces kreowania uniwersum przedstawiony jest w Biblii, w Starym Testamencie (Księga Genesis). Najważniejszymi obrzędami religijnymi dla chrześcijaństwa była Eucharystia („dziękczynienie”) oraz przyjęcie chrztu. Jest siedem sakramentów świętych, które każda osoba wierząca powinna przyjąć: 1. Chrzest, 2. Bierzmowanie, 3. Eucharystia, 4. Pokuta, 5. Namaszczenie chorych, 6. Kapłaństwo, 7. Małżeństwo. Chrzest był jednym z pierwszych sakramentów chrześcijańskich. Z początku chrzczono wodą tych, którzy gotowi byli nawrócić się na wiarę chrześcijańską. Szybko sakrament został rozszerzony o dodatkowe rytuały, dłuższe wyznanie wiary oraz samo przygotowanie chętnego. Z kolei bierzmowanie polegało na naznaczaniu czoła znakiem krzyża (z czasem trzeba było używać do tego olejków świętych).

Pokuta była jedną z kwestii bardziej problematycznych – niektórzy Ojcowie Kościoła (między innymi Klemens Aleksandryjski) uznali możliwość wielokrotnego pokutowania za swoje grzechy, z kolei Orygenes zaznaczał jej zasadność jako ciężkiej kary dla grzesznika. Byli jednak i tacy, którzy twierdzili, iż pokuta może być tylko jedna – zaraz po chrzcie i nigdy więcej. W związku z wieloma religijnymi praktykami ustanowiono kalendarz liturgiczny. Ustalono, że najważniejszym dniem jest dzień Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa, czyli Niedziela, a najistotniejszym okresem Wielkanoc. Jest to święto ruchome – nie ma konkretnie przyporządkowanej daty. Wyznacza się je na podstawie pierwszej wiosennej pełni księżyca. Boże Narodzenie z początku świętowano 6 stycznia, jednak w końcu ustalono datę na 25 grudnia.

Z wiarą chrześcijańską związany jest kult relikwii świętych męczenników, a także pielgrzymowanie do miejsc świętych. Pielgrzymowano do Antiochii, Efezu, Egiptu, Tessalonik, Konstantynopolu, Rzymu, Jerozolimy. Równie ważna była zasada postu. Kiedyś dwa dni w tygodniu były postne – środa oraz piątek. Nakazywano również przestrzeganie postu przed przyjęciem komunii. Wierni zorganizowani byli niegdyś w gminy chrześcijańskie. Za pierwszą z nich można uznać Jezusa wraz z apostołami. Za najważniejszego uważany był Piotr, który miał być opoką, skałą, podtrzymującą cały Kościół Święty (św. Piotr uznawany jest za pierwszego papieża).

W roku 313 wydano tak zwany edykt mediolański, który zalegalizował chrześcijaństwo. Pojawiały się pierwsze metropolie. Rzym oraz Konstantynopol stały się centrami tejże religii. Jerozolimę oznaczono mianem „Matki wszystkich Kościołów”. Uformowały się patriarchaty: Rzym i Konstantynopol, potem Aleksandria, Antiochia, Jerozolima. Również w obrębie samej administracji kościelnej ustaliła się hierarchia, na czele której stał patriarcha (papież od greckiego pappas – ojciec, inaczej – biskup Rzymu), kolejno: egzarcha, metropolita oraz biskup.