Na stronie używamy cookies. Korzystanie z witryny oznacza zgodę na ich wykorzystywanie. Szczegóły znajdziesz w Polityce Prywatności.
unikalne i sprawdzone wypracowania

Stary Testament - Potop biblijny i arka Noego - interpretacja, streszczenie, znaczenie historii biblijnej

O historii biblijnego bohatera Noego dowiadujemy się z Księgi Rodzaju (6,9–8,18). Z jego losami wiąże się opowieść o potopie zesłanym na ludzkość przez Boga.

Noe był człowiekiem bardzo dobrym i uczciwym. Bóg darzył go zaufaniem i uważał za swojego wiernego sługę. Niestety, na świecie było wówczas wielu złych i niegodnych łaski Bożej ludzi. Sprzeciwiali się oni woli Pana, dopuszczali się grzechów, byli pyszni i rozpustni. Bóg był bardzo niezadowolony z ich zachowania i postanowił wymierzyć im karę. Chciał zesłać na ziemię ogromny potop, który zgładzi wszystko z powierzchni.

Kiedy Pan podjął już decyzję, przywołał do siebie Noego. Poinformował go o planie potopu i powiedział, że postanowił ocalić jego i jego najbliższą rodzinę. Ocalenie miało być nagrodą za uczciwe i pełne wiary życie. Nakazał zatem zbudować Noemu drewnianą arkę, która w czasie potopu będzie pełniła funkcję schronu. Mężczyzna dostał też dokładne zalecenia co do budowy statku i wykonania każdej jego części. Kolejnym zadaniem, jakie Bóg wyznaczył Noemu, było zgromadzenie w arce zwierząt wszystkich gatunków – samca i samicy każdego rodzaju. Miało to zostać uczynione dla odbudowy świata, już po potopie. Noe miał również zabrać odpowiednią ilość żywności dla siebie i swojej rodziny.

Sługa Pański wypełnił polecenia Boga i gorliwie wykonywał swoją pracę. W końcu Pan nakazał mu wejść do arki, schronić się w niej. Potop miał nadejść już wkrótce. Kiedy w końcu Bóg zesłał na ziemię wielką wodę, zniszczyła ona wszystko. Ludzie zginęli, rośliny utonęły, a świat zamienił się w wielki ocean. Potop trwał czterdzieści dni. Kiedy wody opadły, Noe wypuścił ptaka, aby upewnić się, czy można już spokojnie opuścić arkę – czy istnieje gdzieś w okolicy suchy ląd. Kruk jednak wracał, co oznaczało, iż wody jeszcze nie opadły. Następnie Noe wypuszczał gołębicę, która – koniec końców – przyniosła w dzióbku gałązkę oliwną, co oznaczało, że życie zaczęło się odradzać. Kiedy wreszcie woda wyschła, Bóg przemówił do Noego. Nakazał mu opuszczenie schronu wraz z rodziną i zwierzętami. Miało się zacząć nowe życie. Noe znalazł się na górze Ararat i złożył Bogu ofiarę dziękczynną. Wkrótce potem Bóg zawarł ze Swoim sługą przymierze.

Opowieść o Noem pokazuje wszystkich wierzącym ludziom, że Bóg zawsze dostrzega ludzi dobrych. Potrafi docenić ich zaangażowanie, wierność wobec Niego i ich uczciwość. Każdy, kto jest dobrym sługą Bożym, zostanie przez Pana wynagrodzony, na pewno nie zginie i nie zostanie zapomniany. Natomiast ludzie źli, którzy zawiedli Boga, zostaną ukarani. Może nie przez potop, ale na przykład przez potępienie i nie dopuszczenie ich bram niebios – wiecznego zbawienia.

Podobne wypracowania do Stary Testament - Potop biblijny i arka Noego - interpretacja, streszczenie, znaczenie historii biblijnej