Stary Testament - Mojżesz i krzew gorejący - znaczenie, streszczenie, interpretacja historii biblijnej

Historia o Mojżeszu i gorejącym krzewie przedstawia w sposób symboliczny pierwsze objawienie się mężczyźnie Boga oraz jego powołanie na przywódcę narodu izraelskiego. Historia ta znajduje się w Księdze Wyjścia (3, 1).

Mojżesz zajmował się pasaniem owiec. Były to zwierzęta jego teścia, zaś młodzieniec pomagał mu w ciężkiej pracy. Pewnego razu Mojżesz razem z trzodą udał się w głąb pustyni, następnie poszedł w stronę góry Bożej Horeb. Niespodziewanie ukazał mu się tam Anioł Pański (czyli sam Jahwe). Znajdował się Pan w środku gorejącego krzewu, cały okryty w płomienie. Mojżesz zdziwił się temu widokowi. Postanowił podejść nieco bliżej, aby lepiej się przyjrzeć. Wtedy Bóg przemówił do swojego sługi. Zakazał mu zbliżać się i poprosił o zdjęcie sandałów, bowiem ziemia, po której stąpał mężczyzna, była według Pana święta. Wtedy też Bóg powiedział: „Jestem Bogiem ojca twego, Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba”. Mężczyzna przestraszył się i zasłonił swoją twarz dłońmi.

Następnie Pan wytłumaczył Mojżeszowi przyczyny Swego zstąpienia na ziemię. Otóż – Bóg widział, jak bardzo cierpi jego lud w Egipcie, jak jest wyzyskiwany i źle traktowany przez faraona. Czas było z tym skończyć. Pan wiedział, że ktoś musi pomóc ludziom w opuszczeniu państwa i zaprowadzić ich do Ziemi Obiecanej. Osobą tą miał być właśnie Mojżesz. Bóg nakazał mu pójść do faraona i zażądać uwolnienia wszystkich Izraelitów. Ale mężczyzna nie wierzył, iż może mu się to udać. Czuł się słaby wobec faraona, wiedział, iż władca nie będzie go słuchał. Ale Bóg zakazał mu strachu, obiecał, że będzie przy nim i zawsze go wesprze. Bóg nakazał powiedzieć faraonowi, iż Mojżesza przysyła ten o imieniu „Jestem, który Jestem”. Mężczyzna nadal jednak obawiał się, iż faraon nie uwierzy jego słowom. Dostał wtedy od Boga laskę, która zamieniała się w węża, co miało być symbolem siły i Bożego wstawiennictwa.

Zgodnie z wolą Pana, Mojżesz udał się do Egiptu, aby ratować swoich braci, Izraelitów. Kiedy wspólnie wyszli z Egiptu, po sporej ilości niepomyślnych zdarzeń, przez wiele lat wędrowali w poszukiwaniu Ziemi Obiecanej, a Bóg zawsze był z nimi.

Ta historia uczy nas, iż zawsze, bez względu na okoliczności należy zaufać Bogu. Nie trzeba wątpić i martwic się o przyszłość, przy Panu będziemy bezpieczni, jeśli uwierzymy, że On jest z nami i powierzymy Mu siebie. Powinniśmy starać się poznać Jego plany względem nas i je jak najlepiej wypełniać.