Biblia - Księga Liczb - streszczenie, opracowanie

Księga Liczb jest czwartą Księgą Mojżeszową i należy do pism Starego Testamentu. Księgę nazwano tak ze względu na częste wymienianie w niej rozmaitych liczb, które mają – rzecz jasna – określone znaczenie.

Księga liczb jest opisem pewnych wydarzeń w życiu ludu wybranego, ale – podobnie jak w Księdze Kapłańskiej – Jahwe przekazuje w niej pewne zasady i reguły życia. Według tradycji, autorem księgi jest Mojżesz. Pierwszy rozdział zawiera spis mężczyzn. Było to konieczne, jako że trzeba wiedzieć, ile osób należy do ludu i czym oni się zajmują. Po spisie następuje ustalenie nowego prawa, a mianowicie – konieczności zachowania czystości. Każdy, kto chciał prowadzić życie duchowe, musiał złożyć śluby i obiecać dochowanie czystości. Potem następuje opis wydarzeń, które miały miejsce w owym czasie. Kilku Izraelitów wątpiło w Boga i spełnienie Jego obietnic, nie do końca Mu dowierzali. Zostali za to ukarani – Pan zapowiedział, iż nigdy nie ujrzą oni Ziemi Obiecanej. Buntowali się również inni, między innymi Abiram i Datan. Stanęli oni na czele dwustu pięćdziesięciu innych buntowników, nie chcieli wykonywać rozkazów Mojżesza i Aarona. Wkrótce potem zginęli, było to karą za nieposłuszeństwo.

Marsz do Ziemi Obiecanej był dla ludzi niezwykle wyczerpujący, bywało iż Izraelici tracili swoje siły i zapał. Skutkiem zmęczenia był bunt, bywało, iż wędrowcom brakowało wiary w sens ich podróży. Kolejnych wątpiących Bóg ukarał atakiem węży, kiedy jednak Mojżesz wstawił się za nimi, Pan wysłuchał go i zrezygnował z dokonania spustoszenia. Następne rozdziały opisują dalszy ciąg marszu ludu pod przewodnictwem Mojżesza i Aarona. Ludzie zatrzymują się w końcu, aby odpocząć i zakładają obozowisko w różnych miejscowościach, między innymi w Paranie, Taberze oraz Chacerocie. Kolejnym etapem wędrówki ludu wybranego był podbój krainy Zajordania. Potem następuje opis zagłady dwudziestu czterech tysięcy bałwochwalców. Ostatnie rozdziały Księgi Liczb stanowią wyliczenie praw, jakie Jahwe dawał swojemu ludowi. Mieli się oni do nich stosować i zawsze żyć w zgodzie z Bożą wolą.

Księga Liczb opisuje ostatni etap wędrówki Izraelitów po pustyni. Najważniejszym przesłaniem tego pisma jest podkreślenie konkretnej hierarchii w relacji Bóg-człowiek. Podczas wędrówki ludzie buntowali się i wielokrotnie wątpili, co bardzo nie podobało się Panu. Zawsze karał ludzi, którzy dopuścili się jakichś zaniedbań w związku z wiarą w Boską obietnicę.. Księga Liczb podkreśla również, że do Ziemi Obiecanej mogli trafić tylko ci najbardziej wytrwali, cierpliwi, nieugięci w wierze. Tak samo może być z kwestią zbawienia i życia wiecznego. W niebie, przy Bogu znajdą się tylko najlepsi, o czystych sercach i gotowości do poświęcenia się w imię najwyższych wartości.