Wstyd - co to jest? Czy wstyd jest potrzebny w życiu człowieka? Jakie ma znaczenie? Wypracowanie

Wstyd jako samo pojęcie bardzo trudno zdefiniować. Jest to z pewnością rodzaj fizycznej i psychicznej reakcji człowieka na to, co się stało w danej chwili. Wstydzimy się zazwyczaj wtedy, kiedy uświadamiamy sobie, że popełniliśmy jakiś błąd, zrobiliśmy coś nie tak, wbrew ogólnie przyjętym zasadom. Są różne rodzaje wstydu i oczywiste jest, że w życiu każdego człowieka jest potrzebna taka dawka wstydu. Myślę, że gdyby nie on, świat zwariowałby natychmiast.

Wstyd okazujemy wtedy, gdy na przykład ktoś dowodzi nam, że nie postąpiliśmy fair. Moim zdaniem uczucie te świadczy o jakimś stopniu wrażliwości w duszy człowieka. Jeżeli nie ma on wstydu w ogóle, zatraca w sobie poczucie dobra i zła, a przy tym zaciera pomiędzy nimi granice. Przykładów na to może być wiele. Wytłumaczę to w ten sposób: Jasio chciał zjeść coś słodkiego. Na stole zobaczył cukierka, ale wiedział, że cukierek należy do Gosi. Pomimo to zjadł go i Gosia się o tym dowiedziała. Jeżeli Jasio wie, co jest dobre, a co złe, wtedy zawstydzi się. Jeżeli natomiast nie odróżnia dobra od zła, nie przejmie się krzywdą, jaką wyrządził.

Myślę także, że wstyd uczy nas pokory. Jest to najprawdopodobniej najlepszy nauczyciel pokory (jeżeli mówimy o reakcji na własne zachowanie). Gdyby nie wstyd, robilibyśmy, co by się nam żywnie podobało. Wstyd łączy się z poczuciem przyzwoitości, ale nie tylko. Warto zauważyć, że wstyd nie wychodzi wyłącznie z poczucia winy. Niekiedy wstydzimy się na przykład zachowania kolegi, czy koleżanki, bądź tego, że ktoś wprowadzi nas w kłopotliwą sytuację.

Wydaje mi się, że wstyd jest wtedy pewnego rodzaju obroną organizmu. Nie zawsze jesteśmy w stanie zachować się odpowiednio w sytuacji dla nas nowej, nieznanej. Wiąże się to z nieśmiałością, brakiem odwagi, obycia w towarzystwie, czy po prostu jest to wynik naszego charakteru. Z pewnością każdemu w życiu zdarzyło się niejeden raz być przez coś zawstydzonym.

Wstyd w życiu człowieka jest potrzebny. Chociaż dla ludzi jest to uczucie niemiłe, sprawiające wiele przykrości, uważam, że wstyd jest konieczny. Czym byłby świat z ludźmi, którzy nie znają wstydu? Byłby to świat-nieświat złożony z samych zarozumialców. Wstyd powstrzymuje nas przed robieniem rzeczy głupich, brawurowych, zaskakujących. Gdyby nie było tego uczucia, ludzie bez najmniejszych obaw kradliby, zabijali, chodzili nago w centrach miast. 

Żyjemy według ustalonych przez nas samych zasad. Tyczy się to także całego społeczeństwa (zobowiązanego Konstytucją), czy po prostu według moralności. Jeżeli czujemy, że w jakiś sposób przekroczyliśmy wyznaczone nam granice (na przykład głośne zachowywanie się w Kościele, wpychanie się do okienek w urzędach bez kolejki), to wtedy czujemy wstyd za nasze postępowanie. Charakterystyczną cechą jest to, że wstyd czujemy zazwyczaj po zrobieniu czegoś złego. Wstyd można zazwyczaj połączyć w parę z wyrzutami sumienia. 

 W dzisiejszych czasach jest coraz mniej wstydu. Dopuszczalne jest to, co jeszcze pięćdziesiąt lat temu w ogóle było nie do pomyślenia (młode dziewczyny pijące alkohol). Myślę, że wstyd pokazuje nam, gdzie jesteśmy, w jakim miejscu stoimy. To uczucie przekazuje nam, czy nasz system wartości nadal jest aktualny. Bo jego naruszenie powoduje właśnie wstyd. Uważam, że jest to jednak uczucie potrzebne każdemu. Dzięki niemu nie popadamy w próżność. Pomaga on nam w samokrytyce, w trzeźwej ocenie sytuacji, w jakiej się znaleźliśmy. Wstydu doświadczył każdy - niejeden raz w swoim życiu i na pewno nauczył go pokory.