Św. Marcelina - życiorys, patronat, zasługi

Święta Marcelina Darowska, której panieńskie nazwisko brzmiało Kotowicz, urodziła się 16 stycznia w roku 1827 w ziemiańskiej rodzinie w miejscowości Szulaki na Ukrainie. Już w dzieciństwie umiłowała modlitwę. Jednak musiała zrezygnować z wybranego przez siebie życia w stanie duchownym, ponieważ obiecała ojcu na łożu śmierci, że wyjdzie za mąż i poświęci się rodzinie.

Gdy Marcelina miała 22 lata poślubiła więc Karola Darowskiego. Oboje podjęli decyzję o życiu jedynie dla Boga i z Bogiem. W roku 1852 Karol zmarł, zostawiwszy żonę z dwójką dzieci. Następnego roku odszedł do Boga również jej syn Józef. 

W roku 1854 Marcelina wyjechała na leczenie do Rzymu, gdzie spotkała ojca Hieronima Kasjanowicza, który stał się jej przewodnikiem duchowym. Święta razem z Józefiną Karską założyła wspólnotę dla formacji dziewcząt, czyli Zgromadzenie Sióstr Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, zwane niepokalankami. 

Gdy Józefina Karska zmarła, Marcelina została przełożoną wspólnoty. W roku 1863 wróciła na Ukrainę i założyła pierwszą szkołę dla dziewcząt w Jazłowcu na terenie archidiecezji lwowskiej. Placówka ta stała się w niedługim czasie bardzo ważnym ośrodkiem kulturalnym i duchowym. 

Święta Marcelina działała również w sferze edukacji kobiet, jak również zajmowała się zakładaniem darmowych szkół elementarnych z myślą o najbiedniejszych dzieciach. Podczas 50 lat swej posługi założyła 7 domów zakonnych połączonych ze szkołami i instytutami dla dzieci. Zmarła w roku 1911.

Marcelina została beatyfikowana 6 października 1996 roku przez papieża Jana Pawła II. Dniem Świętej w kalendarzu kościelnym jest 5 stycznia, czyli data jej śmierci. 

Święta jest autorką aż 144 tomów maszynopisów oraz polskiej terminologii mistyczno-ascetycznej.