J 4, 5-42- streszczenie, interpretacja i komentarz do fragmentu biblijnego

Fragment Ewangelii wg św. Jana przedstawia spotkanie Jezusa z kobietą pochodzącą z Samarii. Działo się to wówczas, gdy Nauczyciel zmierzał do Galilei, by tam głosić ludziom prawdy Boże. By dotrzeć na miejsce musiał przejść przez teren Samarii. Tam, w mieście Sychar, spoczął obok studni, gdy uczniowie w tym czasie w mieście zdobywali jedzenie. Poprosił zdziwioną kobietę, która przyszła zaczerpnąć wody, by pozwoliła Mu ukoić pragnienie. 

Jezus wyjaśnił Samarytance, że człowiek kojący pragnienie wodą, wciąż chce jej więcej, natomiast woda żywa, która pochodzi on Niego, sprawia, że przestaje się odczuwać pragnienie duszy, ponieważ otrzymuje się dar życia wiecznego. Jezus przedstawił się kobiecie jako oczekiwany Mesjasz, o którym słyszała. Samarytanka rozgłosiła w mieście o Jego przybyciu i dzięki jej świadectwu wielu nawróciło się i uwierzyło w Boga.

Opowieść zawarta w słowie najmłodszego z ewangelistów mówi o prawdzie, którą przekazał Jezu kobiecie pochodzącej z Samarii. Poprzez przykład zwykłej wody, którą pije się, by ugasić dręczące ciało pragnienie i której nigdy nie przestanie się pragnąć, bo ciało wciąż będzie się jej domagać, Jezus przybliżył łaskę życia wiecznego. Woda życia pochodząca od Jezusa Chrystusa sprawia, że dusza człowieka, który zostanie nią napełniony, otwarta będzie na wieczność z Bogiem w Jego królestwie.

Tą wodą życia jest Słowo Boga i wiara w nie. Gdy dusza odda się Panu poprzez zaufanie w Jego dobroć i zamysły, wtedy przestaje ona łaknąć i zostaje napojona najwspanialszym napojem - wiarą. Dusza, która uwierzyła i zaufała Bogu już nie będzie pragnąć, ponieważ osiągnie pełnię. 

Spotkanie Jezusa z Samarytanką ukazało ludziom, że tym, czego potrzeba w życiu jest wysłuchanie słów samego Boga oraz prawdziwe zjednoczenie z Nim, ponieważ tylko to otwiera dla grzesznych i cierpiących duchowo ludzi bramy Królestwa niebieskiego. Napełnieni wodą żywą zobaczą oczami duszy tę prawdę, która prowadzi do jedności z Panem Bogiem.