Św. Juda Tadeusz (Apostoł) - życiorys, patronat, zasługi

O Świętym Judzie Tadeuszu pisali nowotestamentowi Ewangeliści. Św. Jan wspomina o Judzie w opisie Ostatniej Wieczerzy (14, 22); śwśw. Mateusz i Marek wymieniają go wśród dwunastu wybranych przez Jezusa na Apostołów.

Juda był bratem Jakuba Młodszego oraz krewnym Jezusa Chrystusa. „Tadeusz” to przydomek, który znaczy tyle, co „odważny”. To autor zamieszczonego w Nowym Testamencie listu. Po zesłaniu na Apostołów Ducha Świętego prawdopodobnie prowadził działalność misyjną Edessie. Ale inne źródła podają, że głosił Słowo Boże w Mezopotamii i tam umarł jako męczennik wraz ze św. Szymonem. Ciało Judy znajduje się w Rzymie w bazylice św. Piotra. 

Juda Tadeusz swój dzień w kalendarzu liturgicznym obchodzi 28 października. Jest patronem Magdeburga oraz diecezji siedleckiej. Wzywany jako orędownik podczas spraw, na których rozwiązanie nie ma nadziei.

W ikonografii Święty przedstawiany jest w czerwonej, długiej szacie albo w brązowo-czarnym płaszczu. W dłoniach Judy znajduje się mandylion z wizerunkiem Chrystusa. Atrybuty Tadeusza to: kamienie, krzyż, laska, księga, maczuga, barka rybacka, miecz, topór, pałki, którymi go zabito.  

Modlitwa do św. Judy: „Święty Judo Tadeuszu, potężny mój Obrońco i opiekunie, w trosce i opuszczeniu oddaję się Twej cudownej opiece. Wdzięczny Ci jestem za wszystkie łaski, jakie dla mnie już wyjednałeś, a proszę Cię i nadal wspieraj mnie w pracy, pocieszaj w smutku, strzeż przed pokusą. Bądź moją mocą w trudnościach, osłoną w niebezpieczeństwach. Spraw, abym z Bogiem się budził i z Bogiem szedł na spoczynek. Dzień po dniu prowadź mnie coraz bliżej Serca Jezusowego, abym spoczął w Nim po trudach i walkach życia, a zamiast miłości własnej, pychy i zniechęcenia, niech w mym sercu zapanuje miłość, ofiarność i pokora. Amen.”