Rozwój duchowy człowieka wierzącego - czym jest, na czym może polegać? Wypracowanie

Duchowość jest sferą, w której człowiek zadaje sobie pytanie po co żyje, kim jest. Jest to szczególna sfera, ponieważ człowiek może zapytać się o swoja własną tajemnicę z perspektywy ontologicznej. Duchowość zaczyna się wtedy, gdy człowiek wznosi się ponad ciało i psychikę. Bez duchowości nie może być mowy o wolności, bo nie można kierować swym życiem, jeśli nie wie się kim się jest i po co się żyje.

Człowiek, który nie rozwija sfery duchowej uzależnia się od swego ciała, subiektywnego myślenia, emocji, wpływu środowiska, osób, rzeczy. A to wszystko doprowadza do zawężenia pragnień, czyli ukierunkowania życia na tylko jeden aspekt, np. posiadanie pieniędzy.

Jedynie w odpowiednio rozwiniętej sferze duchowej człowiek zająć postawę dojrzałą i świadomą wobec swego życia. Rozwój duchowy umożliwia przyjęcie dojrzałej postawy również wobec własnych emocji, swojej cielesności. Rozwój duchowy następuje wtedy, gdy  człowiek stara się pogłębić prawdziwą odpowiedź na pytanie o tajemnicę swojego istnienia i sens egzystencji.

Dojrzewająca duchowość jest wtedy, kiedy człowiek nie wytwarza wewnętrznie jakiejś wizji siebie samego, ale dąży do poznania obiektywnej prawdy. Wtedy też możliwe jest poznanie tego, co może zagrażać rozwojowi duchowemu i unikanie tego.

Największymi hamulcami rozwoju duchowości są wszystkie sprawy, które ukierunkowują człowieka na aspekt materialny życia oraz brak kontroli wewnętrznej, dzięki której człowiek potrafi rozróżnić to, co jest dla niego dobre od tego, co złe. Także brak zainteresowania zagadnieniami własnego jestestwa oraz pochodzenia i kierunku, w którym się zmierza, działają blokująco na duchowość.

Człowiek samodoskonalący się wewnętrznie, dociekliwy w pytaniu o samego siebie i powód życia oraz jakość tego życia, będzie rozwijał się duchowo, ponieważ tylko tęsknota za poznaniem tajemnicy może być czynnikiem budującym.