Sumienie - co znaczy być „człowiekiem sumienia”? Wypracowanie

W głębi swego sumienia człowiek odkrywa prawo, którego nie nakłada sam sobie, ale któremu powinien być podporządkowany. Głos tego prawa jest zawsze tam, gdzie potrzebna jest miłość i czynienie dobra oraz unikanie zła. Każdy człowiek ma w sercu wpisane przez Boga prawo. Sumienie to najbardziej osobisty ośrodek, miejsce, gdzie człowiek spotyka się z Ojcem, z którego słyszy Jego głos.

Człowiek sumienia to człowiek, który słyszy swój wewnętrzny głos moralny i postępuje zgodnie  z jego nakazem. W odpowiednich momentach będzie to czynienia dobra,  w innych unikanie zła. Dokonuje on również prawidłowych wyborów, aprobując dobre, a potępiając złe. Sumienie stanowi postrzeganie zasad moralnych, czyli ich zastosowanie w odpowiednich okolicznościach.

Człowiek sumienia czuje się przyciągany do autorytetu prawdy wynikającego z najwyższego Dobra oraz przyjmuje jego nakazy. Taka osoba jest roztropna, ponieważ słuchając sumienia, może usłyszeć przemawiającego Boga. 

Sumienie pomaga człowiekowi słuchającego jego głosu, brać odpowiedzialność za dokonane czyny. Gdy popełnione zło będzie przez sumienie osądzone prawidłowo, to prowadzić będzie do prawdy o dobru. Wyrok sądu sumienia zapewnia nadzieję i miłosierdzie, które mogą się w człowieku rozwijać.

W każdej chwili staram się być właśnie w ten sposób postępującym człowiekiem sumienia. Bardzo wyraźnie czując w sobie obecność głosu Bożego, wybieram konsekwentnie dobro i unikam rzeczy, osób, sytuacji, które niosą ze sobą zło.

Zgodnie z sumieniem odnoszę się do bliźniego, ponieważ sąd moralny zawsze nakazuje mi pomoc im i troskę o nich. Nigdy nie występuję przeciwko nikomu, staram się odnosić do innych tak, jak sama chciałabym być traktowana. Na pierwszym miejscu stawiam lojalność wobec bliskich. Kłamstwo jest czymś niemal obcym dla mnie. Moje życie, zgodnie z podszeptami sumienia, staram się uczynić jak najbardziej uczciwym i prostolinijnym.