Delimitacja granic - Granice Polski - długość, sąsiedzi, historia

Granice Rzeczpospolitej Polskiej, które aktualnie możemy zobaczyć na mapach, różnią się w znaczący sposób o tych, którymi dysponowaliśmy w czasach II Rzeczypospolitej (1918-1945) czy przed zaborami – w najlepszych latach Rzeczpospolitej Szlacheckiej (1569-1795). Aktualnie ich długość ogólna wynosi 3511 kilometrów. Dla porównania: w pierwszej połowie XX wieku (1920-1939) liczyły one 5529 kilometrów, a w latach 1618-1772 niemal trzykrotnie więcej niż dziś (o dokładne pomiary trudno). Delimitacja większości z naszych teraźniejszych granic nastąpiła dopiero po II wojnie światowej.

Już po zakończeniu działań na frontach, w trakcie konferencji poczdamskiej ustalona została granica zachodnia, wzdłuż Odry i Nysy, aż po Czechosłowację. Granica ta została potwierdzona jeszcze dwukrotnie – 6 lipca 1950 roku, po podpisaniu układu między Polską a NRD oraz po zjednoczeniu Niemiec, w roku 1990. Aktualnie wynosi ona dokładnie 467 kilometrów.

Z kolei granica wschodnia, między Polską a ZSRR, ukształtowana została w traktacie granicznym z sierpnia 1945 roku, a następnie naniesiono niewielkie poprawki i potwierdzono umową z roku 1957. Dziś w jej miejscu mówić można o granicach z Rosją (210 km), Litwą (104 km), Białorusią (418 km) oraz Ukrainą (535 km), które w sumie liczą 1267 kilometrów.

Zaledwie rok później niż z ZSRR, umowę taką podpisano również z Czechosłowacją, na skutek której wspólna granica mierzyła 1337 kilometrów, jednak z racji rozpadu tego państwa, w 1995 roku Polska podpisała nowe, oddzielne umowy z Czechami i Słowakami, na mocy których poszczególne granice wynoszą: 796 kilometrów (Czechy) oraz 541 kilometrów (Słowacja). Dodatkowo mówić można również o granicy morskiej, mierzącej 440 kilometrów (chodzi o granicę, nie o długość linii brzegowej Polski, która wynosi 770 kilometrów).