Barwy narodowe Polski - historia, opracowanie

Polska jak każdy kraj na świecie ma swoje barwy narodowe, godło i flagę. Historia tych symboli związana jest z polską tradycją i wydarzeniami, które miały miejsce w dawnej przeszłości. Obecnie polskimi barwami narodowymi jest biel i czerwień na fladze. 

Biel u góry, czerwień na dole. 2 maja każdego roku obchodzi się dzień barw narodowych. 

Początkowo barwą Polski był tzw. karmazyn, był on symbolem bogactwa i szlachetności. 

Kolor ten był w ówczesnych czasach bardzo drogi, stanowił o wyjątkowości i bogactwie. Karmazyn wykorzystywali tylko najbogatsi, to symbolizowało siłę, władzę i potęgę. Barwy narodowe Polski zaczęto stosować podczas bitew, delegacji królewskich i wojen, a także różnego rodzaju wypraw. 

Barwy królewskie pojawiają się po raz pierwszy w XV w. chociaż już wcześniej stosowane były insygnia orła i korony na flagach. Za pierwszą polską flagę uważa się barwy Rzeczpospolitej Obojga Narodów, gdzie widniały trzy pasy na fladze – dwa czerwone i biały oddzielający oba czerwone. 

Po raz pierwszy kolory te jako narodowe uznano 3 maja 1792 r. Flaga zaczęła przyjmować coraz bardziej zbliżony format do obecnego. Sejm Królestwa Polskiego zatwierdził polską flagę w 1831 r. za sprawą posła Walentego Zwierkowskiego. Dopiero po odzyskaniu niepodległości w 1919 r. ustalono barwy i kształt polskiej flagi. Konstrukcja flagi oraz jej wymiary podano w następujących danych:

Flaga jest prostokątem, podzielonym na dwa pasy – biały u góry i czerwony na dole. Oba kolory mają tą samą długość i szerokość. W 1955 r. pojawił się drugi typ polskiej flagi, która została uznana za równorzędną do flagi tradycyjnej. Jest nią flaga z dodatkowym godłem umieszczonym na białej części całego schematu. 

Zarówno flaga tradycyjna z samymi barwami, jak i flaga z godłem polskim są powszechnie uznawane na świecie. Godłem Polski jest orzeł w koronie. 

Polskie barwy narodowe są chronione konstytucją i zgodnie z art. 137 kodeksu karnego, za znieważanie flagi grozi kara grzywny lub kara ograniczenia wolności.

Historia polskich barw narodowych wiąże się z różnymi anegdotami, jedna z nich mówi, że kolor biały jest kolorem monarchii i zwolenników królewskich, a kolor czerwony reprezentuje krew i oddanie, które zostały poświęcone w walce o wolność. Wielu badaczy wciąż doszukuje się różnego rodzaju głębszego sensu w polskich barwach i powstaje na ten temat wiele historii. 

Konstytucja RP mówi w ust. 2, że barwami Polski są biały i czerwony. Wielu dopatruje się w kolorze białym odniesienia do Orła Białego, jako symbolu Polski. Hipotez jest wiele, jednak najbardziej wiarygodną jest ta, która mówi o zwyczajnym utrwaleniu się tych kolorów w tradycji polskiej. 

Zarówno czerwony, jak i biały stanowiły bardzo kontrastujące kolory, które dla wielu Polaków mają symboliczne znaczenie. 

Władza królewska zawsze symbolizowana była przez kolor biały, a jej zwolennicy byli potocznie nazywani w krajach słowiańskich stronnictwem białych. Z drugiej zaś strony czerwony kolor może być po prostu symbolem potęgi i majestatu. 

W dawnych czasach kolory miały znaczenie symboliczne, podobnie jak i ptaki czy zwierzęta. Historia polskich barw narodowych do dzisiaj stanowi zagadkę i źródło niesamowitych badań historycznych, wielu znawców tej tematyki wciąż stara się odkryć rzetelne motywacje powstania takich barw narodowych.