Doktryna wojenna - definicja, charakterystyka, przykłady

Doktryna wojenna służy określeniu i sprecyzowaniu planowanych projektów zbrojnych. Ustalenia te leżą w gestii każdego z państw indywidualnie. Może w tym celu zostać utworzona koalicja dwóch lub więcej państw. Ma to na celu przede wszystkim zapobieganie potencjalnym działaniom wojennym.

Doktryna wojenna jest dokumentem oficjalnym, przyjętym przez organy sprawujące władzę w państwie. Jej założenia opierają się na naukowym wyjaśnieniu poczynań w zakresie obronności kraju oraz sposobów na odparcie ewentualnych przejawów agresji ze strony innego państwa.

Zapisy doktryny wojennej w każdym kraju są odmienne. Zależność polega na posiadanym potencjale militarnym i zbrojnym państwa, jego możliwości gospodarczych i ekonomicznych. Ważnym czynnikiem jest również faktyczny stan sił zbrojnych, jaki panuje kraju. Innym elementem jest także charakterystyka geograficzna i terytorialna obszaru. Doktryna wojenna opiera się na zależnościach empirycznych, gdyż poprzednio obowiązujące zapisy wywarły jakiś efekt i przez to mogą stanowić pewną wskazówkę w dalszych poczynaniach w tym zakresie. Ogólnie rzecz biorąc, wpływ sformułowań poprzedniej doktryny rzutuje na jej przyszły obraz. Doświadczenia wyniesione z poprzednich akcji militarnych są przykładem takich właśnie skutków. Ma to na celu próbę przewidzenia możliwych przyszłych zagrożeń z zewnątrz.

Zadaniem stworzonej doktryny wojskowej jest także występowanie aspektów politycznych, wojskowych oraz technologicznych. Nie bez wpływu pozostaje także kwestia rozwoju gospodarki w państwie oraz, przykładowo, wyposażenie jego sił zbrojnych. Równie istotna jest reakcja frakcji politycznej, która aktualnie sprawuje władzę oraz ustalenia w określonej tematyce na arenie międzynarodowej w określonym zakresie.