Wybory prezydenckie 1995 - kandydaci, przebieg, znaczenie

Trzecie kolejne wybory w nowym ustroju politycznym miały zdecydowanie bardziej intensywny i nerwowy przebieg. Wybory Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w 1995 roku odbyły się 5 listopada (I tura) i 19 listopada (II tura). 

Kandydaci na urząd prezydenta na początku występowali w liczbie siedemnastu osób, jednakże później kilku z nich wycofało swoje kandydatury na rzecz Lecha Wałęsy (Leszek Moczulski, Marek Markiewicz i Bogdan Pawłowski) oraz Jana Olszewskiego (Lech Kaczyński). Miało to zapewnić większą przewagę w trakcie wyborów. Do drugiej tury weszło dwóch kandydatów ze skrajnych ugrupowań politycznych, A. Kwaśniewski oraz L. Wałęsa. Zwycięstwo Kwaśniewskiego było minimalne.

Wybory prezydenckie w 1995 roku pokazały stan nastrojów panujących w państwie. W II turze wygrał je Aleksander Kwaśniewski, co było odzwierciedleniem zniechęcenia społeczeństwa w stosunku do sprawujących władzę działaczy solidarnościowych. Próby reform w okresie rządu Mazowieckiego nie przyniosły spektakularnych wyników, Polska nie zaczęła nagle być państwem dobrobytu, co spowodowało, że obywatele zapragnęli zmian. Wybrano na prezydenta byłego członka partii wiodącej prym w poprzednim ustroju politycznym.

Wybory nie obyły się bez skandali. Do Sądu Najwyższego na podstawie przepisów ordynacji wyborczej zgłaszano protesty z powodu podania przez Aleksandra Kwaśniewskiego fałszywych informacji o swoim wykształceniu. Oznajmił on bowiem, że posiada wykształcenie wyższe. Sąd Najwyższy w Izbie Administracyjnej uznał, że nie mogło to mieć żadnego wpływu na wynik wyborów i oddalił zgłaszane protesty, a wybory uznał za ważne.

Wybory z 1995 roku zapoczątkowały dziesięć lat sprawowania urzędu przez A. Kwaśniewskiego. Za jego prezydentury Polska nawiązała wiele kontaktów dyplomatycznych, odbudowała swoją strukturę gospodarczą i ekonomiczną, stała się równorzędnym partnerem na arenie międzynarodowej. Były to dla Polski lata rozwoju i sukcesów.