Czarny Wrzesień – organizacje terrorystyczne – charakterystyka

Jedną z najsilniejszych palestyńskich organizacji terrorystycznych była Al-Fatah, w ramach której powstał szereg mniejszych jednostek i odłamów. Na początku lat 70. wyodrębnił się z niej ruch Czarny Wrzesień. Swoją nazwę zawdzięcza wrześniowym wydarzeniom roku 1970, kiedy to król Jordanii, Husajn I, w odpowiedzi na nieudany zamach Palestyńczyków na jego osobę (zorganizowany przez Organizację Wyzwolenia Palestyny – OWP), krwawo stłumił ich powstanie, m.in. bombardując palestyńskie obozy uchodźców. Dla pomszczenia powstańców i ofiar przyjęto właśnie taką nazwę. 

Czarny Czwartek miał za zadanie zwalczać Izrael oraz wszelkie organizacje, państwa czy osoby z nim powiązane. Członkowie (których liczbę ocenia się na 300-500 osób) zorganizowani byli w niewielkie grupy odpowiednio przeszkolone do akcji terrorystycznych. Teren objęty ich wpływami nie ograniczał się wyłącznie do Bliskiego Wschodu, znaczne kontakty posiadano również w Stanach Zjednoczonych, w Europie i w Afryce Północnej. W celu odpowiedniego przygotowania bazy dla działań na tych terenach przeprowadzano szereg inicjatyw, dzięki którym przyszli zamachowcy mogli odpowiednio zapoznać się ze środowiskiem. Tym samym część członków była między innymi wysyłana na zagraniczne uniwersytety, by lepiej rozpoznać teren działań. 

Czarny Wrzesień zasłynął z kilku brutalnych ataków terrorystycznych. W listopadzie 1971 roku udało się Palestyńczykom zabić premiera Jordanii, Wasfi al-Tela. Kolejne miesiące to szereg akcji zbrojnych – próba zamachu na ambasadora Jordanii w Londynie, wysadzenie hali fabrycznej w Hamburgu oraz zbiorników z ropą naftową w Trieście. Wreszcie 5 września 1972 roku organizacja przeprowadziła swoją najsłynniejszą akcję – porwała izraelskich sportowców uczestniczących w Olimpiadzie w Monachium. Wczesnym rankiem terroryści wtargnęli do wioski olimpijskiej, zastrzelili dwóch zawodników, a dziewięciu uprowadzili. W zamian za ich uwolnienie porywacze domagali się wypuszczenia na wolność około 240 Palestyńczyków przebywających w więzieniach w Izraelu i w Niemczech. 

Zgodnie z ustaleniami negocjujących stron terroryści mieli udać się samolotem do Kairu, gdzie planowano dokonać wymiany zakładników. Jednak nie doszło do tego, bowiem na lotnisku niemieccy policjanci otworzyli ogień do porywaczy. Finalnym efektem było wysadzenie przez Palestyńczyków helikoptera z izraelskimi zawodnikami. Akcja niemieckich sił specjalnych była przeprowadzona z sposób nieudolny, brak odpowiedniego wyszkolenia do walki z jedostkami terrorystycznymi doprowadził do jej tragicznego zakończenia. Odpowiedzią Izraela na zamach z Monachium było przeprowadzenie operacji Źródło Młodości mającej na celu zlikwidowanie organizatorów akcji. Mossad skutecznie wytropił i rozprawił się z głównymi inspiratorami wydarzeń monachijskich, m.in. z Ali Nasserem oraz Khalidem Najarem. Kilka lat później zabito również głównego przywódcę Czarnego Września, Ali Hassana Salemeha.