Ludowy Front Wyzwolenia Palestyny - organizacje terrorystyczne - charakterystyka

Ludowy Front Wyzwolenia Palestyny (LFWP, angielska nazwa brzmi The Popular Front for the Liberation of Palestine, PFLP; nazywana również Grupą Czerwonych Orłów) to kolejna, obok m.in. Al-Fatah, Hamasu czy OWP, palestyńska organizacja terrorystyczna dążąca do całkowitego wyzwolenia Palestyny spod wpływów izraelskich. Jest to organizacja świecka, utożsamiająca się z ideami marksistowsko-leninowskimi. Jej początki sięgają sierpnia 1967 roku, kiedy to pod kierownictwem George'a Habasha dokonało się zjednoczeniem trzech niewielkich organizacji. 

Państwem mocno wspierających dążenia i działania LFWP jest Syria, ona też w znacznej mierze pomagała jej pod względem finansowym, a także zbrojnym. Na terenie Syrii znajdował się również obóz szkoleniowy dla „Czerwonych Orłów” (inny taki obóz mieścił się na terenie Jordanii). W pierwszych latach swojego istnienia Ludowy Front Wyzwolenia Palestyny skupiał w swoich szeregach blisko tysiąc osób. Organizacja posiadała także własny organ prasowy, wychodzący pod nazwą „Cel” (al-Hadaf). W rok po utworzeniu, LFWP weszła w skład Organizacji Wyzwolenia Palestyny, która miała jednoczyć wszystkie oddziały Palestyńczyków walczące przeciw Izraelowi i jego sojusznikom. Jednak ze względu na rozbieżność poglądów na metody walki OWP szybko uległa podziałom. Rozłam nie ominął i samej Grupy Czerwonych Orłów. W 1968 roku z organizacji wyłamali się zwolennicy użycia wyłącznie środków wojskowych, bez odwoływania się do polityki i negocjacji. Przewodził im Ahmed Jibril, a nowa organizacja przybrała nazwę Ludowy Front Wyzwolenia Palestyny – Główne Dowództwo (PFLP-GC). Wkrótce z LFWP wycofali się kolejni członkowie, m.in. Navef Hawatmeh i Jasser Abd Rabbo – ci z kolei utworzyli Demokratyczny Front Wyzwolenia Palestyny. Różnie przedstawiały się także relacje z OWP. Około połowy lat 70. Nastąpił kryzys w stosunkach z Arafatem, któremu zarzucano wyzbycie się idei unicestwienia państwa izraelskiego i zbyt umiarkowane metody walki. Dowództwo LFWP zdecydowało się wystąpić z Komitetu Wykonawczego Organizacji Wyzwolenia Palestyny (po kilku latach zdecydowano się na powrót do jej struktur). Ostateczne rozejście się dróg PFLP i OWP nastąpiło w latach 90., ponieważ pierwsza z wymienionych organizacji stanowczo nie zgadzała się na pokojowe próby rozwiązania konfliktu z Izraelczykami. 

Ludowy Front Wyzwolenia Palestyny był organizatorem wielu zamachów terrorystycznych na terenie Izraela, a także Syrii i Libanu. Celem ataku byli nie tylko Izraelczycy, ale także Palestyńczycy sympatyzujący z nimi bądź posiadający umiarkowane poglądy, co do potrzeby zbrojnej walki. Najsłynniejszym atakiem LFWP było zamordowanie, w październiku 2001 roku, ministra turystyki Izraela, Rehawama Zeewiego. Strona przeciwna odpowiedziała zmasowanymi represjami. W ich wyniku Grupa Czerwonych Orłów zaprzestała kolejnych ataków zbrojnych.