Korea - Konflikt koreański (1950) - przyczyny, przebieg, skutki

Po klęsce Japonii w II wojnie światowej Półwysep Koreański został zajęty przez wojska amerykańskie, na południu, oraz armię radziecką – na północy. Zaostrzające się stosunki między USA i ZSRR nie pozwoliły na zrealizowanie idei stworzenia jednego państwa koreańskiego. Sytuacja stała się jeszcze bardziej napięta, gdy w maju 1948 roku w południowej Korei odbyły się wybory, a następnie ogłoszono (15 sierpnia 1948 roku) utworzenie Republiki Korei ze stolicą w Seulu. Głową państwa obrano Li Syngmana Rhee’ego.

Nie trzeba było długo czekać na reakcję północy – miesiąc później proklamowała powstanie Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej (KRL-D) ze stolicą w Phenian. Na czele KRL-D stanął Kim Ir Sen. Podział Korei na dwa oddzielne i jednocześnie zwalczające się państwa stał się faktem. W niedługim czasie doszło do potyczek na granicy oddzielającej dwa państwa. Dążenia ekspansyjne Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej ujawniły się 25 czerwca 1950 roku, kiedy to jej wojska rozpoczęły atak na Republikę Korei. Data ta wyznacza początek wojny koreańskiej, która toczyła się do 1953 roku.

Agresja zmierzająca do szybkiego opanowania całego półwyspu od początku była aprobowana przez władze Związku Radzieckiego i Chińskiej Republiki Ludowej. Zaatakowane południe zwróciło się o pomoc do Organizacji Narodów Zjednoczonych. Na specjalnie zorganizowanej sesji Rady Bezpieczeństwa zapadła decyzja o wsparciu wojskowym Korei Południowej. Spośród około 380 tysięcy wysłanych do Korei przez siły ONZ, największy kontyngent stanowili Amerykanie. Wojskami oenzetowskimi dowodził gen. Douglas MacArthur, który podczas II wojny światowej wsławił się w walkach z Japończykami. W momencie wysłania wsparcia sytuacja Republiki Korei była krytyczna – komunistyczne wojska zdołały bowiem już opanować niemal cały półwysep.

Wobec ciężkiej sytuacji na lądzie starano się zdominować przeciwnika w walce powietrznej. Lotnictwo amerykańskie szybko zdobyło przewagę nad północnokoreańskim. 15 września 1950 roku głównodowodzący wojsk oenzetowskich przeprowadził desant pod Inczon, zachodząc armię przeciwnika od tyłu. Akcja przyniosła pełne zwycięstwo. Wkrótce wojska amerykańskie znalazły się za 38 równoleżnikiem, który wyznaczał granicę między państwami. Decyzja ta została skrytykowana przez ONZ i prezydenta Stanów Zjednoczonych. Ofensywa zakończyła się rozgromieniem armii północnokoreańskiej. W tej sytuacji wsparcia zbrojnego Koreańskiej Republice Ludowo-Demokratycznej w listopadzie 1950 roku udzieliły Chiny, które wysłały 400 tysięcy „żołnierzy-ochotników”.

Szanse wojsk amerykańskich znacznie zmniejszyły się, wobec czego MacArthur zaproponował przeprowadzenie ataku nuklearnego na Chiny. Pomysł ten został zdecydowanie odrzucony przez prezydenta Trumana, który jednocześnie pozbawił stanowiska autora tej koncepcji. Na linii Seulu front zatrzymał się na wiele miesięcy.

Ostatecznie zdecydowano się podpisać rozejm w Panmundżon w lipcu 1953 roku. Rezultatem porozumienia było utrzymanie podziału Korei na dwie strefy. Granicą nadal pozostawał 38 równoleżnik. Po dziś dzień Korea Północna pozostaje państwem totalitarnym. Konflikt koreański wywołał poważne zawirowania nie tylko w Korei, ale przyczynił się także do kryzysu na arenie międzynarodowej i stworzył zagrożenie wojną nuklearną.