Konflikty Kościoła i w Kościele (w XI i XII w.) - przyczyny i skutki

Kościół w XI w. zaczął przezywać liczne problemy natury wewnętrznej, w 1054 r. doszło do schizmy wschodniej. Tzw. wielka schizma wschodnia spowodowana była rozłamem cesarstwa i upadku jednego z nich. Zachodnia kultura chrześcijańska opierała się na rzymskiej tradycji, z kolei wschodnia czerpała wzorce z greckiej spuścizny i wpływów naleciałości ze świata śródziemnomorskiego. Doszło do ostrej rywalizacji kościoła rzymskiego z kościołem bizantyjskim, pojawiły się i uwidoczniły ogromne różnice administracyjne i kulturowe.

Rzym nie uznawał odrębności wschodu co powodowało wzrost niechęci. Wzajemna niechęć biskupów wschodnich i zachodnich coraz bardziej zaogniała się. Pojawiły się również problemy obrzędowe i różnice związane z interpretacją tradycji chrześcijańskiej. Doszło do rozłamu w kościele, zachodni nazwany kościołem katolickim, a wschodni jako cerkiew prawosławna. Podział ten jest widoczny do dnia dzisiejszego.

Wzrastała też niechęć ludności do kościoła. W 1184 roku papież Lucjusz III utworzył świętą inkwizycję, której zdaniem było zwalczanie ruchów heretyckich. Kościół borykał się również z ruchami heretyckimi takimi jak np. gnostycy, marcjonici czy arianie. Kościół katolicki...