Henryk Sienkiewicz „W pustyni i w puszczy” - opowiadanie o przygodzie Stasia i Nel

Staś i Nel dotarli właśnie do miejsca, gdzie stał ogromny baobab. Dzieci postanowiły, że będzie to świetna kryjówka i że drzewo na jakiś czas może stać się ich domem. Staś ochrzcił baobab jako „Kraków”.

Kiedy wszystko już urządzili i nowy dom był gotowy, aby w nim zamieszkać, wypadki przybrały bardzo niepomyślny obrót – Nel ciężko zachorowała. Przyczyną jej złego stanu zdrowia były muchy tse-tse, które przenoszą pierwotniaki wywołujące febrę, czyli malarię. Dziewczynka leżała na posłaniu nękana dreszczami i bardzo wysoką gorączką. Mimo troskliwej opieki jaką otoczył ją Staś, Nel czuła się coraz gorzej, jej dziecięce ciało umęczone dolegliwościami, stawało się coraz chudsze, żółte i mizerne.

Staś obawiał się najgorszego, gdy Kali wskazał mu w oddali unoszący się dym, który oznaczać mógł jedynie człowieka.
- Kali, przyjacielu, zostawiam Nel pod twoją opieką. Nie wiem kogo spotkam, gdy odnajdę ognisko, z którego pochodzi ten dym, ale nie mam innego wyjścia, muszę to sprawdzić. Zdrowie małej spoczywa na moich barkach i to ryzyko trzeba podjąć, bo organizm Nel może w każdej chwili przestać opierać się chorobie.
- Kali zostać. Kali pilnować mała Nel. Staś iść i sprawdzać, czy ta człowieka...