Albert Camus „Dżuma” - opracowanie utworu

W powieści „Dżuma” zostało ukazane społeczeństwo miasta Oran, które dotknęła tragedia. Z dnia na dzień ludzie zapadają na straszną chorobę, jaką jest dżuma i masowo umierają.

Głównym bohaterem jest Bernard Rieux. Mężczyzna pracuje jako lekarz, jest żonaty. Do swojej pracy podchodzi bardzo poważnie, szanuje pacjentów i nigdy nie odmawia im udzielenia pomocy. Ma około trzydziestu pięciu lat, jest wysoki i dobrze zbudowany. Jego twarz zazwyczaj nie okazuje emocji, jest jednak człowiekiem bardzo wrażliwym, zwłaszcza na krzywdę innych.

Kiedy miasto atakuje choroba, Bernard ani przez chwilę nie ma wątpliwości, że jego obowiązkiem jest leczenie cierpiących. Na co dzień więc mężczyzna widzi śmierć i doświadcza trudnych chwil. Ale nie poddaje się i walczy o wszystkich pacjentów do końca. Jego postawa wobec dżumy jest aktywna, bohater postanawia, że nie pozwoli sobie na chwilę słabości.

Reymond Rambert to przyjezdny dziennikarz, który przybywa do Oranu, aby zrobić reportaż. Właśnie wtedy w mieście wybucha epidemia dżumy i mężczyzna nie może wyjechać. Jest to dla niego okropne bolesne doświadczenie, ponieważ bardzo tęskni za ukochaną kobietą. Młodzi ludzie są zaręczeni i planowali ślub. Rambert nie może się pogodzić z zaistniałą sytuacją, nie jest gotowy, by pomagać innym, chce po prostu wrócić do domu. Cechuje go egoizm i myślenie jedynie o własnych interesach. Ale postawa dziennikarza zmienia się wraz z upływem czasu. W końcu zaczyna on rozumieć, iż epidemia jest sytuacją wyjątkową i jego obowiązkiem jest udzielanie pomocy. Nie jest to dla niego łatwe, ale mężczyzna stara się nadrobić stracony czas i naprawić błędy.

Cottard  to przestępca, którego poznajemy, gdy usiłuje popełnić samobójstwo. Obawia się kary, dlatego chce skończyć ze swoim życiem, ale ratują go inni bohaterowie powieści. Cottard jest chyba jedyną postacią, która cieszy się z nadejścia tej strasznej choroby. Wie bowiem, iż policja przestanie go na jakiś czas ściągać, wszyscy skupieniu są na ratowaniu ludności i odpowiedniej izolacji miasta. Czas epidemii jest dla niego swoistym wytchnieniem, czasem refleksji i skupienia.

Ojciec Paneloux to ksiądz jezuita. Na początku mężczyzna dystansuje się wobec epidemii i spełnia jedynie swoje kaznodziejskie obowiązki. Chorobę traktuje jako boską karę i twierdzi, iż umierający ludzie sami są sobie winni. Jednak im bardziej choroba postępuje i dotyka większą ilość ludzi, bohater zaczyna angażować się w walkę z dżumą. Poznajemy więc bohatera, który przechodzi wewnętrzną przemianę.