Horacy „Do Deliusza” - analiza i interpretacja utworu

Utwór Horacego zatytułowany „Do Deliusza” jest jednym z bardziej znanych. Osoba, do której zwraca się podmiot liryczny była przyjacielem Horacego.

Wiersz ma budowę stroficzną. Składa się z siedmiu strof. Każda z nich posiada cztery wersy. Mają one jednakową ilość sylab, a mianowicie jedenaście. Zauważamy wiele środków artystycznych, między innymi: epitety ( „bogaty”, „podłej”),  metafory ( „pod przykryciem żyjesz nieba”) czy też apostrofę ( „Deli”).

Podmiot liryczny zwraca się do swojego przyjaciela, Deliusza i udziela mu rad dotyczących życia. Bardzo widoczna jest tutaj inspiracja zarówno filozofią stoicką, jak i epikurejską. Osoba mówiąca w utworze zaleca przyjacielowi kierowanie się zasadą złotego środka oraz bycie nieugiętym, niezachwianym w swoich postanowieniach, bez względy na okoliczności.

„Czy dobrze pójdą, czy opatrznie rzeczy”- nie ważne, czy spotka nas w życiu coś dobrego czy też złego, powinniśmy zachować spokój i nie pozwolić ponieść się emocjom. Jest to typowa zasada stoików, którzy postulowali obojętność wobec wypadków życia.

Jednocześnie podmiot liryczny radzi przyjacielowi, aby korzystał z życia, póki jest młody i w pełni sił. Los ludzki nie jest od nas zależny, starożytni wierzyli, że to Fortuna sprawuje władzę nad życiem. Człowiek nie wiedział, co go spotka, więc, według Horacego, nie powinien się tym przejmować. Należy się bawić i cieszyć życiem, korzystać z jego przyjemności, ale oczywiście z umiarem.

„Tam sobie wina, olejków pachnących każ przynieść(..)” – radzi podmiot liryczny. Chce on, by przyjaciel zrozumiał, że w życiu jest czas na poważne refleksje, rozmowy i decyzje, ale również na zabawę i rozkoszowanie się pięknem świata. Horacy porusza jeszcze inną, bardzo ważną kwestię. Dowodzi on, iż każdy człowiek na ziemi jest równy wobec losu i śmierci. Nie ważne, z jakiego wywodzi się rodu, ile ma pieniędzy - nie ma to dla Fortuny żadnego znaczenia. Zarówno żebrak, jak i król kiedyś umrą, nikt ich nie oszczędzi. Podmiot liryczny uświadamia Deliuszowi, że Charon będzie przewodnikiem każdego człowieka, bez względu na jego stan społeczny i majętność.

Utwór Horacego jest swoistym manifestem filozoficznym, w którym artysta wykłada swoje poglądy na temat życia, człowieka i świata. Łączy on sprawnie stoicyzm oraz epikureizm, wyznając zasadę złotego środka. Podmiot liryczny ma też nadzieję, iż przyjaciel skorzysta z jego rad i zacznie stosować je w swoim życiu.