Czy człowiek żyjący w XXI w. także potrzebuje mitów? Rozprawka

Uważam, że człowiek żyjący dzisiaj, w XXI wieku również potrzebuje mitów.

Mity pełnią w tradycji europejskiej trzy podstawowe funkcje. Wyróżniamy mity kosmogoniczne, które wyjaśniają zagadkę pochodzenia świata, teogoniczne, które mówią o pochodzeniu bogów oraz antropogeniczne, które starają się opowiedzieć o powstaniu człowieka.

Świat współczesny już dawno przestał opierać się na mitach greckich czy rzymskich, ponieważ stworzył nowe lub do swoich potrzeb przystosował mity mniej znane. Dziś na nowo świat przeżywa rozkwit różnego rodzaju sekt, ruchów okultystycznych czy subkultur. Każda z nich usiłuje uzasadnić swoje istnieje pewną koncepcją dotyczącą powstania świata czy człowieka. Ludzie mają bardzo silną potrzebę, by w coś wierzyć oraz rozwikłać zagadki wszechświata.

Druga kategoria mitów, które są dziś człowiekowi bardzo potrzebne, to różne  mity narodowe. Ich główną rolą jest budowanie pewnej wspólnoty narodowej, tożsamości, przynależności do wspólnoty. Narodowe mity często opierają się o fakty historyczne. Dla przykładu takim mitem w Polsce jest tzw. cud nad Wisłą, który tłumaczy zwycięstwo nad bolszewikami ingerencją boskiej opatrzności i uzasadnia głęboki katolicyzm narodu.

Mity pełnią także bardzo istotną rolę w całej tradycji europejskiej. Pewne wyrażenia, toposy literackie są rozumiane w każdym państwie, ponieważ wypływają ze wspólnych antycznych korzeni. Wenus z Milo jest dla przykładu symbolem piękna, Odyseusz przebiegłości itd. Prawie każdy Europejczyk zna mit o koniu trojańskim. Mity pozwalają więc na komunikację międzykulturową.

Podsumowując – uważam, że mity są potrzebne współczesnemu człowiekowi. Budują jego tożsamość oraz starają się zaspokoić jego naturalną potrzebę poznania pochodzenia człowieka i świata.