Joseph Conrad „Lord Jim” - opracowanie powieści

Joseph Conrad napisał „Lorda Jima” w 1900 roku, jej bohaterem jest pierwszy oficer okrętu nazwie „Patna”. Utwór Conrada jest powieścią psychologiczną, zawiera w sobie bowiem analizę psychologiczną głównego bohatera, idealisty, który marzy o niesamowitych i wspaniałych podróżach i przygodach, ponosi jednak porażkę. 

Jest to osoba wrażliwa i uczciwa, samotnie jednak i z determinacją walcząca z przeciwnościami losu. Pomimo ogromnej chęci dochowania wierności zasadom moralnym, nie jest w stanie sprostać tym wymogom. Nie potrafi też naprawić popełnionych w przeszłości błędów, z których jeden, największy, nie może dać mu spokoju. 

Otóż podczas jednego z rejsów „Patny” doszło do przedziurawienia kadłuba, w związku z czym statek zaczął tonąć. Wtedy kapitan i załoga postanowili się uratować. Kiedy Jim zrozumiał, iż nie zależy im na życiu pasażerów, tylko swoim, postanowił zostać na statku, który powoli tonął, wtedy marynarz skoczył do morza, został jednak uratowany przez jednego z kolegów. 

Niedługo po katastrofie Jim i kapitan statku zostali oskarżeni o zaniedbanie i niedopełnienie obowiązków. Skazani mocą wyroku sądu stracili prawo do wykonywania zawodu. Od tego czasu Jim żyje z piętnem winy, błąka się po świecie, nie może jednak znaleźć dla siebie miejsca. Stroni także od ludzi. 

Ma oparcie tylko w jednym człowieku – to kapitan Marlow, który popycha przyjaciela do pracy nas sobą, zaakceptowania swej winy, namawia go także do rehabilitacji i oczyszczenia imienia przez zadośćuczynienie. Tak też się stało, Jim poprzez swoje bohaterskie zachowanie oraz postawę zaskarbił sobie szacunek ludności w Patusanie, zaczął wieść normalne, szczęśliwe życie u boku kobiety, którą pokochał, następnie poślubił. Niestety kolejna zła decyzja, czyli zaufanie nieodpowiednim ludziom, przynosi mu hańbę i nienawiść naczelnika plemienia. Jim, nie mogąc dłużej znieść poczucia winy, ponosi śmierć z rąk przywódcy. 

Conrad przedstawił historię dobrego i wrażliwego człowieka, który pomimo najlepszych chęci, nie jest w stanie pozostać wiernym wyznawanym przez siebie zasadom. Można powiedzieć, iż stworzył Conrad studium ludzkiej psychiki – niejednoznacznej, niedoskonałej, pełnej pierwiastków dobra i zła, które się przenikają i w równej mierze dochodzą do głosu, wystawiając nas na próby, z których nie zawsze wychodzimy zwycięsko.