Maria Konopnicka „Contra spem spero” - interpretacja i analiza wiersza

Maria Konopnicka w analizowanym wierszu pozostała wierna swojej epoce i zasadom, jakie wyznawała. Pomimo ciężkiej sytuacji w kraju, do końca miała nadzieję na poprawę jego losu. Tytuł wiersza w tłumaczeniu brzmi: „Wierzę wbrew nadziei”. Autorka pragnęła odrobinę tej nadziei zaszczepić w wymęczonym i podupadłym moralnie narodzie. Wiedziała, że niepodległość mogą odzyskać tylko silni i wierzący w powodzenie obywatele. 

Utwór stanowi przykład liryki bezpośredniej, gdzie podmiot liryczny wypowiada się w pierwszej osobie, tworząc monolog, patriotyczne wyznanie. 

W pierwszej zwrotce monolog skłania się ku nadziei – nadziei płonnej, lecz silnej. W drugiej zwrotce podmiot przyrównuje się do ślepego pieśniarza, który choć nigdy nie zazna promieni słonecznych, każdego ranka kieruje oczy ku niebu w nadziei, że być może tym razem jego los się odmieni. „Ja” liryczne silnie nawiązuje tu do ówczesnej sytuacji Polaków – zniewolonych, borykających się z ciężkim losem, pod rządami trzech zaborców. Jednak rodacy wierzą, każdego dnia budzą się z nadzieją, że być może ten dzień będzie dniem ich wyzwolenia. W kolejnej zwrotce podmiot zdaje sobie sprawę z tego, że dobre czasy odeszły, są daleko...