Cyprian Kamil Norwid „Pióro” - interpretacja i analiza wiersza

Pisząc ten wiersz Norwid był zaledwie raczkującym poetą, jednak już wtedy wiedział, jakiej konwencji będzie się trzymał w niemal całej swojej twórczości. „Pióro” jest wierszem obrazującym jego bunt i brak akceptacji dla poezji niezaangażowanej. 

Odważnie zaczyna wiersz, na wstępie uprzedza krytyków, aby nie oczekiwali dzieła pisanego pod ich gusta, bo i Byron tego nie robił i on sam też nie będzie.

Podmiot liryczny, który śmiało można utożsamić z autorem, natychmiast nadaje przedmiotowi duszę. Osobą wypowiadająca się w wierszu jest z pewnością ktoś silnie związany z twórczością literacką, wyraża się to w głębokim poszanowaniu dla tego przedmiotu, jak i w nadawaniu mu zalet niemal boskich: 

„Tyś mi żaglem anielskiego skrzydła / I czarodziejską zdrojów Mojżeszowych laską”. Podmiot zwraca się bezpośrednio do przedmiotu, jakim jest pióro, które jest uosobieniem poezji w ogóle. Wymienia jego cechy, poniekąd ambiwalentne: „I wlano w ciebie duszę nie anielską, czarną, / Choć białym włosem strzępisz wybujałą szyję”. 

Ponadto pióro jest określane w wierszu w drugiej osobie: „nierozerwany promień z ciebie głosek tryska”,...